Mjölnir - 01.01.1903, Síða 31

20
hann var drukkinn, misþyrmdi hann konu sinni
og börnum.
Kvöid eitt kom hann heim í þungu skapi, hann
sá ab hann hafði eyðilagt heimilisgœfu sína. Yngsta
barnið hans var að ieggjast til hvíldar. Hann sá
að hún fórnaði upp litlu höndunum sínum og bað:
„Góði guð, vertu ekki reiður við hann pabba!“
Maðurinn skildi þegar að barnið átti við ofdrykkju
hans, og hann sagði alvarlega: „Amen!“
Hann lagði svo höndina um háls konu sinnar,
tárin runnu eptir kinnum hans, er hann sagði:
„Barnið mitt hefur varðveitt mig frá því að ijúka
lifi mínu í eymd og böli víndrykkjunnar, með guðs
hjálp ætla jeg að byrja nýtt líf.“
Jeg var staddur í útjaðri bæjarins. Það var
kaldur og hráslagalegur vetrardagur, og jeg var í
venjulegum heimsóknum mínum á heimili soiganna
og bágindanna. Fyrst ætlaði jeg að vitja um sjúkt
bam; hýbýlin, sem það hafðist við í, voru næsta
óvistleg, dimmur og þröngur kjallaraklefi, þar bar