Syrpa - 01.12.1916, Síða 43

SYRPA, 4. HEFTI 1916
233
völdum, hann var á ferð upp á Hér-
aði um þessar mundir, og' sagði
þessa sögu þarásamt mörgum fleiri:
“Eitt kvöld þegar dunreiðin á
þökunum og skítkastiö í gluggana,
gekk fram úr öllu hófi, tók Sólrún
mín biblíuna sína, íletti upp á Dav-
íðs saltara og lagði svo bðkina opna
út að einum glugganum, en þíi brá
svo við að öllum ólátum linti það
kvöldið.-’
Árnastaðir eru lvinumegin við
Fjárðarána, röskri túnlengd neðar
en Bárðarstaðir. Er þessi tíðindl
gjörðust, bjó á Árnastöðum Páll
Guttormsson og Anna Jónsdóttir.
Páll var þrekmaður og enginn ör-
kvisi. Eitt kvöld fer han'n yfir að
Bárðarstöðum og hefir með sér hlað-
na byssu, er hann svo á varðbergi
þar úti við um kvöldið, að vitahvert
hann yrði einskis var. Svo fer að
lokum að honum sýnist strákhnokka,
bregða fyrir r bæjarsundi, er því
ekki að sökum spurt, hann lætur
skotið ríða, en ekki gat hann betur
séð, en piltungur sá færi undan
skotinu, inn í heilan vegginn og
skildi þar með þeim. Má nærri geta
að þetta staðfesti skoðun þeirra,sem
héldu því fram að hér væri við reglu-
legan draug að eiga, en engan
uppskafning.
“Fer fiskisaga, flygur hvalsaga,”
segir máltækið, og ekki mundi það
síður eiga við uin draugasögur, þær
fljúga yfir alt á vængjum vindanna,
má svo segja, þannig var tneð hinn
svo kallaða “Bárðarstaða-draug. ”
Voru leiddar að því ýmsar getur,
hver þenna ófögnuð tnundi hafa
sent. Sagði Ögmundur, sem tók
þetta niiklu nær sér en Stefán, að
hann vissi ekki nein líkindi til hvað-
an þessi fjandi væri, nema ef það
væri af völdum Guðbrandar, og
hann með því vildi hefna þess að
hann komst ekki að Bárðarstöðum.
Það mun áreiðanlegt að þáværi J.P.
Havstein, sýslumaðurí Norðurmúla-
sýslu. Hann var merkur maður og
röggsamlegt yfirvald, varð síðar amt-
maður í Norður- og Austuramtinn,
sem kunnugt er. Ætla eg hann
léti rannsaka um þenna draugagang,
varð það þá uppvíst að það voru
þeir Gísli og Siguröur, sem léku
þessa “rullu”, var Gísli frumkvöð-
ull þessa fyrirtækis, en fékk Sigurð
sér til aðstoðar; þeir voru flengdir.
En sá slapp óhegndur, sem álitið var
að hefði verið höfuðpersónan í þess-
um skrattaleik, en það var Stéfán
Pálsson. Var það ætlun manna að
með þessu hefði hann hugsað sér að
fæla Ögmund, sem hann vissi var
hrekkjalaus, en hjátrúarfullur, burt
af jörðunni, svo hann fengi ábúð á
henni allri.
Sumir sem voru Guðbrandi kunn-
ugir gátu til að hann mundi liafa
skotið þessari flugu í munn Stefáni,
til að hefna sin á Ögmundi.
Sigurður Éinarsson, sem eftir
þetta var alment kallaður “Draugsi”,
fluttist norður í Vopnafjörð, giftist
þar og dó hér um bil miðaldra, hann
var mjög fátækur og lítilsigldur, en
aldrei við neina klæki kendur eftir
þetta.
Eins og fyr er áminst, var Gísli
Jónsson lítilmenni, fákænn og
grannhygginn, hann var af sumum
nefndur Gísli “Spaði” eða “Spað-
rass”, en ekki veit eg af hverju það
var dregið. Gísli var um hrið vinnu-
inaður í Húsavík eystra hjá Hall-
grími Óiafssyni hinum ríka og konu
hans Ingibjörgu Björnsdóttur frá