Syrpa - 01.12.1916, Qupperneq 46

236
SYRPA, 4. HEFTI 1916
eldinn, þykist hann þá víkja sér aS
henni og segja : “Hættu þessu !
Því ert að gera þetta ?” Lítur hún
þá við, og þykist hann þö þekkja
álfkonuna frá Skökhól, og segir hún
að hún geri þetta í ofurli tlu þægðar-
skyni fyrir undirtektir hans með
sláttinn á Tungunni, og þó sé ekki
alt búið enn. Við þetta hrökkur
Gísli upp og finnur reykjarlykt.
Hann klæðir sig skjótt, fer fram, og
er þá alt fult af reykjarsvælu ogeld-
húsið í björtu báli. Vakti hann þá
fólk sitt til aðstoðar, og einnig komu
nienn af öðrum bæjum. Varð bæn-
um borgið uni síðir, en eldhúsið
brann til ösku, og alt sem í því var,
kjöt, skinn, og annað fleira. Var
samt hrönglað ofan yfir eldhúsið
aftur svo hægt varð að elda í því,
en skaði þessi varð þó talsvert til-
finnanlegur fyrir Gísla.----
Það var á þorranum uni veturinn
að Gísla dreymdi eina nótt að hann
var fram í þessu sama eldhúsi, sér
hann þá álfkonuna og karl hennar
koma til sín fornfálega til fara og
spurði hún hann þá hvort hann vildi
heldur að þau ættu lengur í erjum
út af Tungunni eða hann vildi eftir-
láta sér hatia upp frá þessu. Þóttist
hann þá svara í siyttingi : “Þvi
ætli mér standi ekki á sama um
bölvaða Tunguna, en eg vil engar
ónáðir hafa af ykkur í minn garð.”
Þau sögðu það ekki skyldi verða,
svo þóttist hann spyrja þau hvort
lækurinn mundi gera sér mikinn
skaða að vori, en þau kváðu það
ekki skyldi verða,sögðust mundu sjá
um það að það yrði ekki tilfinnanlega
meðan hann ætt,i búsráð á Grund,
það yrði ekki svo lengi. Þetta rætt-
ist líka. Gísli bjó 3 eða 4 ár á
Grund og dó þar síðan. Hann var
óskreytinn maður að kutinugra
manna dómi.
Fær6 í letur at Halldór Steinmann.

(Framhald.)
Sjötta vist.
Þegar Sigurður Hintiksson og kona
hans fluttu frá Reykjahlíð ofan að
Hólum í Laxárdaþþá vildu þau endi-
lega að eg flyttist meðþeim og varð
það úr. Þar staðnæmdist eg þrjú
ár og féll mér ætíð veLvið hjón þessi
og þau gerðu við mig eins vel og
þau gátu. .
Eitt árið sem eg var í Hólum fór eg
í kaupstað, mest tnér til skemtunar
og svo til að sjá föður minn, stjúpu
og 2 bræður mína í leiðinni, sem þá
voru í Heiðarbót. Kaupeyrir hafði
eg engan sjálf, en húsntóðir mín
sendi með mér ull til að kaupa kaffl
og smávegis. Eg reið þófa og
hafði langsekk undir mér með ull-
inni, og svo dótinu, sem eg keypti.
Bollapör reiddi eg í klút, sem eg
varð að halda á í hendlnni. Á
heimleiðinni var eg ein á ferðinni
frain Kasthvammsdalinn, sem ligg-