Vekjarinn - 01.04.1904, Síða 5

5
bókum föður síns að einhverri skemtilegri bók,
og fann þar kver, sem hann hjelt að væri fyrst
einhver saga, en svo andlegar hugleiðingar á eptir,
sem hann gæti hlaupið yflr. Bókin hjet: „Kristur
hefur fullkomnað verkið,“ og á meðan hann var
að lesa, opnuðu bænir rnóður hans hjarta hans.
Orð frelsarans: „Það er fullkomnað0 gagntóku
sálu hans og hann varpaði sjer út á „70 þúsund
faðma dýpið" eins og Sören Kirkegaard segir, en
náði einmitt, fyrir það fótfestu á frelsisbjargi Drott-
ins vors. Allur efi, öil háifvelgja var horflri á
sömu stundu, hann var orðinn fagnandi Guðs
barn. Hann sagði elztu systur sinni frá breyt-
ingunni, sem nú var orðin, og engum öðrum.
Hálfum mánuði seinna lcom móðir hans heim.
Undir eins og hún sá drenginn sinn, faðmaði hún
hann að sjer og sagði: „Jeg veit það; jeg hef
hlakkað til í fjórtán daga að heyra frjettirnar
af þjer.“
„Hefur Amalía þá sagt þjer nokkuð?“ spurði
hann, „hún lofaði þó að þegja.“
„Amalía hefur ekki sagt neitt," sagði móðir
hans og sagði honum svo frá bænastund sinni. —
„Það var engin furða," bætti'Hudson Taylor víð,
þegar hann sagði frá þessari sögu, „þótt. jeg yrði
snemma sannfærður um blessun bænarinnar.“
Sigurinn hafði unnizt fljótt, en það koma
opt skuggar fljótlega þegar svo er, og svo fór
einnig hjer. H. Taylor segir urn það: „Hin fyrsta
gleði apturhvurfoms hvarf um hnð, og jeg atti i