Vekjarinn - 01.04.1904, Síða 26

26
framar hjer á jörðu. Hún duldi tilfinningar sín-
ar eptir megni mín vegna. Við skildum, hún
blessaði mig og steig á land. Jeg stóð á þilfar-
inu, og hún gekk fram bryggjuna eptir skipinu
út að hafnarmynninu, þegar vjer vorum komn-
ir út úr því og skilnaðurinn fór að verða veru-
legur, gat móður-hjartað ekki lengur dulið harm
sinn; hún rak upp angistaróp, sem jeg gleymi
aldrei. Mjer var sem hnífur stæði í hjarta mjer.“
„Dunfries" hjeit á stað til Kína 19. sept. 1853.
Undirbúningstíminn var á enda, og starfstíminn
fyrir dyrum.
Nisima.
(Postuli Japana.)
Áð>ir en vjer snúum oss að æfisögu hans,
verðum vjer að _víkja nokkrum orðum að landi
hans og þjóð.
Japanar kalla opt land sitt „land morgun-
roðans“ (Dai Nippon), og ber það að ýmsu leyti
nafn með rentu. Landið er fagurt og frítt með
fannhvítum jöklum og skrúðgrænum dölum, með
allskonar suðrænum trjám og ávöxtum. Fagrar
víkur og firðir fullir af smáeyjum skerast inn i
landið, og íbúarnir eru gáfuð og framtakssöm
þjóð, sem hafa fljótar tekið ytri stakkaskipt.um
við strauma menningarinnar, en pokkiir öpntu'
heiðin þjóð,