Vekjarinn - 01.04.1904, Qupperneq 33

33
Nísíma yrði að ósk sinni; en svo atvikaðist —
það þannig að ljensdrottinn hans setti hann á
skip, sem hann þurfti að sonda til Hakodate norð-
an til í Japan. Skipið átti að veia burtu þrjá
mánuði og hjeldu foreldrar hans honum burtfarar-
veizlu og buðu þangað ættingjum sinum. Síðan
kvöddu þau hann döpur í bragði, en Nísíma hlakk-
aði mjög til fararinnar og óskaði að hún mætti
verða miklu lengri.
Þegar Nísíma kom til Hakodate, ofbauð hon-
um öll sú spilling, sem hann sá þar, og varð
enn sannfærðari um að landar sínir þyrftu nýja
trú og tiýja siði. — Hann hitti þar rússneskan
prest, og gjörði hann að trúnaðarmanni sínum
en hann þorði ekki að hjálpa honum, til að sti júka
úr landi. Jmks hepnaðist honum þó að hitta
skipstjóra frá Ameríku, sem iofaði að ílytja hann
til Kína móti því að hann væri háseti hjá sjer á
leiðinni. Skip hans var forðbúið, og fjekk þá
Nísíma vin sinn til að flytja sig um borð um
miðja nótt, en sjálfur lá hann flatur i bátnum.
Næsta morgun, þegar skipið var að fara, komu
lögreglumenn Japana til að rannsaka skipið, hvort
nokkur strokumaður væri með, en Nísíma var
svo vandloga falinn ttð þeir hittu hann ekki. Síðan
ljetti skipið akkerum og Nísíma sá ættjörð sína
hníga í sjó. f>á gripu hann heimþrá og kvíði,
hann fann nú, hvað heitt hann elskaði foreldra
sína og systkini, og þót.ti vistin ekki góð á skip-
inu, þótt skipstjóri væri hommi góður, enda varhann