Vekjarinn - 01.04.1904, Qupperneq 37

37
stóð þar: „Jeg vildi feginn koma til lands yðar
til að lita andlit yðar og flytja yðnr þakklæti
mitt, sem er hærra en hæptu fjöll og dýpra en
dýpsta haf. En störf mín hamla mjer farar.
þess vegna flyt jeg á þennan hátt þakldætið, sem
brýzt fram úr hjarta minu. Faðir minn er 84
ára gamall og taiar hann dagioga um gæfu sonar-
sonar síns.“
Nísíma gekk á hvern skólann eptir annan;
hann varð stúdent og las 2 ár guðfræði. Hann
var gáfaður og námfús, en ekki heilsuhraustur,
hafði opt aúgnveiki og höfuðverk og þoldi ekki
loptslag Ameríku.
Á meðan á þessu stóð, urðu miklar breyt-
ingar í Japan. „Mikadóinn“ (gamla keisaianafn-
ið í Japan) halði í langan aldur ekki verið annað
en nokkurs konar æðsti prestur, en allt verald-
iega valdið í höndum æðsta herforingjans, sem
Japanir kölluðu Sjógun. Ha.nn liafði upp á sitt
eindæmi gjört, verzlunarsamninga við útlendu rík-
in, sem áður eru nefndir, og bæði það og fleira
varð til þess að efla óvinsældir hans. Varð þá
innanlands ófriður í nokkur ár, sem endaði 18G9
þannig að Sjógun steyptist alveg úr völdum og
Nikadóinn fjekk aptur allt vaidið. En samtímis
varð algjörð breyting á afstöðu Japana gagnvart
útlendingum. Upp frá þessu snýst allur hugur
þairra að því að hagnýta sjer menningu krist-
inna þjóða og læra af þeim, reyndar ekld kristin-
dóm heldur ailar verklegar íramíarir. jýii voru