Nýjar kvöldvökur - 01.04.1942, Síða 41

FRÁ AUSTFJÖRÐUM TIL EÝRARBAKKA
87
N. KV.
fellu ef farið var yfir vatnsföll, en leitaði
Þó trausts hjá öllum öðrum en mér, sem
■^ér þótti mjög sárt.
Fyrstu nóttina gistu þau að Finnsstöð-
Urn- Frúin var sárþreytt um kvöldið og
varð því hvíldinni fegin. Morguninn eftir
var regn og þoka, og varð því skilnaðurinn
Vlð vini þeirra, er nú héldu aftur til Eski-
fjarðar, enn sárari en ella. Þenna dag kom-
Ust þau skammt áleiðis, því að þau teppt-
Ust við vatnsfall eitt mikið. Gistu þau í
hlöðu á kotbæ einum. Sýslumaður og skrif-
ari hans riðu um kvöldið að Eiðum og
heirnsóttu þar síra Björn Vigfússon, en
^úin dvaldi hjá börnum sínum, sem léku
Ser 1 heyinu, en að henni setti grát vegna
otta um framhald ferðarinnar.
Baginn eftir var komið bezta veður, og
s°ttist þeim þá ferðin greiðlega. Þau fóru
Jökulsá á hrörlegri brú og þótti þeim
^gilegt að horfa niður í gljúfrið undir
heuni.
A leiðinni um Múlasýslu urðu þau hvar-
^etna vör velvildar og greiðasemi fólksins.
flestum bæjum, er þau fóru fram hjá,
Stóðu annað hvort bóndi eða húsfreyja úti
°§ báðu þau vinsamlegast að þiggja hið
,ltla, er þeim væri þar í té látið til ferðar-
lnnar. Voru gjafirnar ýmist prjónles eða
Peningar.
Þriðju nóttina gistu þau í Hofteigi á
J°kuldal. Þar var aðeins vinnukona ein
^ 1Ina, en hún tók þeim, sem bezt hún
nni með íslenzkri gestrisni. Því næst
^ u þau á Jökulsdalsheiði, og segir ekki
ferðum þerra fyrr en þau komu að bæ
°lnUm í fögrum dal, það var Möðrudalur.
var attu þau sérlega góða nótt. í Möðrudal
18 manns í heimili, var fólkið góð-
jj. e^> breinlegt og vingjarnlegt í viðmóti.
^ °ndinn átti sex börn, sem aldrei höfðu að
elzt*1311 tarið annarra bæja, og var þó
Y a dóttirin gift og þriggja barna móðir.
j^^^jarðarprestur kom þar tvisvar á
ók hann þá fólk til altaris, skírði börn
og vann önnur prestsverk. Frú Th. lýsir
dætrunum í Möðrudal svo, að þær væru
snotrustu sveitastúlkurnar, sem hún sá í
allri ferðinni. Þær kunnu vel til hannyrða
og báru klæði þeirra því vitni. Þær sýndu
frúnni einnig körfur, er þær höfðu fléttað
úr fíngerðum tágum. Á bænum var lítið
bænhús, sem guðsþjónustur fóru fram í.
Það var einungis lítil stofa með tveimur
gluggum á gafli. Milli þeirra stóð borð, sem
á var breiddur hvítur dúkur. Yfir þessu
einfalda altari hékk Kristsmynd í tréum-
gerð. Bekkir voru til beggja handa.
Hjá þessu góða og guðhrædda fólki,
segir frú Th., undum við okkur svo vel,
að við hefðum kosið að dvelja nokkra daga
á þessum yndislega stað, en af því að svo
var orðið áliðið sumars, var þess enginn
kostur.
Næsta dag héldu þau að Grímsstöðum.
Höfðu þau þá fjallasýn til Herðubreiðar,
sem frú Th. lýsir svo: Ovanalegt er að sjá
slíkt einstakt fjall í miðjum dal. Það líkist
Skrúðnum í Reyðarfirði í lögun. En úr
fjarlægð sýndust reykjarmekkir, misjafn-
lega þykkir, svífa um fjallstindinn. Um
nóttina á Grímsstöðum svaf frúin lítið.
Agata litla hélt fyrir henni vöku með gráti,
og sjálf bar hún mjög kvíðboga fyrir næsta
degi, einkum því að fara yfir Jökulsá á
Fjöllum. Hafði hún heyrt, að óttinn við að
fara yfir Jökulsá, hefði valdið því, að Jör-
undur hundadagakonungur fór ekki til
Austurlands í yfirreið sinni, og þótti henni
ekki árennilegt að fara þar yfir með börn
sín.
Áður, en þau komu að ánni daginn eftir,
sem var 6. dagur ferðarinnar, vildi það slys
til, að hesturinn, sem stúdentinn, er reiddi
Agötu, reið á, fældist. Duttu þau af baki,
lærbrotnaði barnið, en ekki urðu þeim
meiðslin ljó's fyrr en komið var í náttstað
um kveldið.
Eftir tveggja tíma ferð komu þau að
Jökulsá, sem þau fóru yfir í ferjuskel.