Nýjar kvöldvökur - 01.12.1958, Qupperneq 24

6
KÆRLEIKUR, LÍF OG STARF
■i
í líkingum, sú stund kemur, að ég mun ekki
tala við yður í líkingum.“ Þess vegna undir-
strika ég það af áhuga, sem Davíð skáld
kveður: „Enginn skyldi í auðmýkt trúa ann-
arra trú,“ og eins það, sem Þorsteinn segir
og vilcið er að hér að framan. Barnagull
sannrar guðstrúar er hreinleikinn, og fyrsti
stafurinn í stafrófi þess er einlægnin. Hver
sá, sem leitar samfélags við guð sinn, ein-
lægur, sannur, heill og hreinn, honum er
engin hætta búin, hvort heldur hann fer veg
sálarrannsóknarmanna eða einhverjar aðr-
ar leiðir.
Ef þú krýpur niður í einveru og þögn
með þá þrá í hjarta og bæn í sál, að guð
gefi þér það bezta og náunga þínum líka
það bezta, sem sál þín og sál hans, hjarta
þitt og hjarta hans, getur tekið á móti, og
það sé vilji guðs, hlýtur þú að vera á réttri
leið. Og gangir þú á sambandsfund — mið-
ilsfund •—- með slíku hugarfari og hjarta-
lagi, og séu aðrir fundarmenn mættir og
miðillinn einnig með þessu hugarfari og
hjartalagi, getur ekki hjá því farið, að þú
komizt í snertingu við andlega fegurð, and-
legan sannleika, himneska fegurð, himnesk-
an sannleika. Þá gengur þú inn í musteri
andans til þess að gefa og þiggja jöfnum
höndum. Þú heimtar ekki neitt og ert engan
veginn að leita frétta af framliðnum.
Ég hefi aldrei síðan ég var fulltíða mað-
ur gengið í kirkju til guðsþjónustu, nema ég
hafi haft löngun til þess, haft þörf fyrir það,
og ég hefi ævinlega fundið það í kirkjunni,
sem ég leitaði að. Eg hefi ævinlega gengið
út úr kirkjunni betur búinn undir starfið,
sem beið mín, en þegar ég gekk inn í hana.
Ég hefi aldrei gengið bónleiður til þeirrar
búðar. Jafnframt vil ég leyfa mér að lýsa
því yfir, að beztu miðilsfundir, sem ég hefi
setið, eru í tilfinningu minni alveg jafngild-
ar, góðar, hátíðlegar og unaðsríkar guðs-
þjónustur og þær, er ég hefi beztar setið í
kirkju Krists, svo ágætir geta miðilsfundir
verið. Þegar mikilsfundir eru vandlega und-
irbúnir á allan hátt, þroskaður miðill og
samstilltir fundargestir leggja þar sitt bezta
fram, eru þessir fundir fyrst og fremst göf-
ugar og hátíðlegar guðsþjónustur — þetta
er sannleikurinn, sem þarf að segja.
A öllum þeim miðilsfundum, sem ég hef
setið og vandað hefur verið til, er alltaf
sama áherzla lögð á grundvallaratriði krist-
indómsins: Elskið hver annan. Leiðið hver
annan, þá er vegurinn greiðfær og vandinn
minni. Styðjið þann smáa, styrkið þann
veika, sýnið þeim samúð og ástúð, sem
þjást og líða. Slítið aldrei þau bönd, sem
þið hafið bundið. Bregðizt aldrei því
trausti, sem til ykkar er borið. Trúið á guð
og geislana hans, sem gegnumlýsa örlög
mannanna, trúið á hann og treystið honum.
Framar ber að virð'a guð en menn. Hugleið-
ið starf og líf Jesú, leitizt við að feta í fót-
spor hans. Leitaðu og rannsakaðu af góð-
vild og ástúð, hugleiddu og ályktaðu af
elsku og kærleika. Ef þú getur mætt hverju
einasta atriði með elsku í huga og kærleika
í hjarta, þá verður líf þitt sigurganga upp
fjall sannleikans, en aldrei undanhald.
Og fyrsta sporið í þessari sigurgöngu er
að þrá og óska og vilja; óska, kjósa og vilja
öðrum allt það bezta eins og sjálfum sér.
lyrst er góðvildin, þá ástúðin og þar fyrir
ofan kærleikurinn. Fyrsta lexían er að
hugsa aldrei illa til samferðamannsins, tala
aldrei illa um náungann, hrinda þeim aldrei,
sem í hallanum stendur. Það er engin á-
stæða til þess að eltast við firrur og fjar-
stæður þeirra, sem leitast við að halda því
fram, að djöfullinn og sendisveinar hans
séu uppistaðan og ívafið á hinum duldu
leiðum. En höfundum þeirra hugarsmíða
vil ég vara við slíkri grunnfærni og getsök-