Nýjar kvöldvökur - 01.12.1958, Qupperneq 30

12
BJÖRGUN Á JÓLAKVÖLD
N.Kv.
Varðbáturinn „Gautur“
tjald hafi verið dregið fyrir. Umhverfis
byltast öldurnar eins og fyrr, en löðrungar
þeirra eru nú þyngri og óvægari en áður,
því að nú er sótt á móti veðrinu og aflvél
bátsins látin ganga eins og fært þykir. Nú
knýr hún bátinn móti nýju marki — ekki
inn í ljósadýrð jólanna í höfuðborginni,
lieldur út á hafið, þar sem tveir litlir bátar
velkjast hjálparlausir í stórsjó og roki. Það
fer titringur um bátinn, hrakar í böndum
og stögum og hriktir í innviðum hans.
Gróttuvitinn er horfinn í sortann og það er
sem slokknað hafi á stjörnum himinsins og
máninn lýsir ekki heldur. Allt er koldimmt,
nema þegar ljóskastari varðbátsins lýsir
öðru hvoru út í óendanlegt myrkrið.
Lengi kvölds er bátanna leitað á þeim
slóðum, þar sem síðast sást til þeirra. Báðir
eru þeir ijóslausir og geta ekkert gefið til
kynna, hvar þeir séu staddir. En eftir langa
leit sjá Gautsmenn bátana í skini ljóskastar-
ans, þar sem þeir eru á reki úti af Kirkju-
vogi, og er skammt á milli þeirra. Annar
báturinn hafði orðið fyrir vélarbilun
snemma um daginn og hinn reynt að aðstoða
hann og draga hann að landi, en sjálfur orð-
ið benzínlaus.
Sjólag var vont og stórviðri af vestri. En
þrátt fyrir illar aðstðæur tókst uin síðir að
koma dráttartaug í bátana, og voru skips-
hafnir þeirra síðan teknar um borð í
„Gaut“. Var því næst haldið af stað upp
undir landið með báða bátana í togi, en svo
mikill var sjógangurinn og vestanbrimið að
ógerningur var að lenda í Höfnunum eða
Sandgerði. Var því siglt áfram inn með
landinu og hægði þá nokkuð, en haugasjór
var sem áður. Dreif sælöðrið sífellt yfir
bátana, og þegar Gautur var staddur með
þá fram undan Sandgerði liðaðist fyrri
báturinn sundur, fyllti og sökk. Þá var ekki
annað að gera en höggva á dráttartaugina,
en aftari báturinn slitnaði frá og tók þegar
að reka undan veðrinu.
, Þegar fyrri báturinn sökk, flutu uppi net
og lóðir, sem í honum höfðu verið og rak