Nýjar kvöldvökur - 01.07.1959, Blaðsíða 11

Nýjar kvöldvökur
Júlí—Sepfember 1959
Lll. úr, 3. hefti
Björgvin Guðmundsson:
(Jlfar á stö<
------□------
Ég er nú svo gamall sem á grönum má
sjá, hefi víða farið og mörgum kynnzt. En
mér er óhætt að fullyrða, að enginn af þeim
mörgu, og varla heldur þeir, sem ég hefi
haft nánust kynni af, hafa mótazt jafn óaf-
máanlega í huga minn og „Ulfar gamli á
stöðinni“, eins og hann var jafnan nefndur.
Samt kynntist ég honum eiginlega aldrei, að
minnsta kosti ekki á sama hátt og nokkrum
öðrum. En atvikin höguðu því þannig, að
ég fékk irieiri vitneskju um ævi hans en
nokkur annar, kannske illu heilli fyrir
gamla manninn, og áreiðanlega án minnstu
velþóknunar frá hans hendi. Já. — Atvik-
in þrýstu mér inn í líf hans á svo eftirminni-
legan hátt, að ég á oft í talsverðu sálar-
stríði þess vegna, enda þótt ég finni mig al-
veg saklausan af, að hafa viljað gera hon-
um nokkurt mein, síður en svo. En meðfram
vegna þeirra undarlegu samvizku-þrauta,
sem oft ásækja mig í þessu sambandi, finn
ég mig nærri knúðan til að skjalfesta eftir-
farandi frásögn, þó að kannske með því sé
ég að drýgja mína stærstu synd gegn gamla
manninum.
Ég hafði verið ráðinn kennari við gagn-
fræðaskóla í einum af stærstu kaupstöðum
landsins, og flutti ég þangað snemma í sept-
ember, Ég var einn míns liðs, og öllum ó-
Björgvin GuSmundsson.
kunnugur nema einum kennara skólans,
Arngrími að nafni, sem var skólabróðir
minn. Hafði fundum okkar óvænt borið
saman í höfuðstaðnum fyrr um sumarið,
um það leyti, sem áðurnefnd kennarastaða
var auglýst, og hvatti hann mig mjög til að
sækjá um stöðuna. Skrifaði ég honum því
jafnskjótt og ég hafði fengið veitingu, og
bað hann að útvega mér einhverja vistar-
veru, fékk æskilegt svar nokkru síðar, og
dreif svo tíðina rólega og áhyggjulaust fram
undir þann tíma, er skólinn skyldi taka til
starfa. Svo, þegar fardagur minn var ákveð-
inn, skrifaði ég Arngrími aftur, og bað hann
að mæta mér á bílastöðinni. Tók ég síðan
„rútuna“ sem leið liggur, og komst til á-
kvörðunarstaðar eftir nálega tveggja daga
ferðalag, ferðlúinn nokkuð og liðamótalít-
ill. Til nokkurra vonbrigða fyrir mig var
Arngrímur hvergi sjáanlegur, því að enda
þótt slíkt virðist smámunir, veit enginn að