Nýjar kvöldvökur - 01.07.1959, Blaðsíða 39

Nýjar kvöldvökur - 01.07.1959, Blaðsíða 39
N. Kv. 117 4. Framhaldssaga eftir Þórdísi Jónasdóttur. Dalurinn og þorpið Þetta var tilbreyting frá því venjulega og Finna bakaði pönnukökur. Systkinin voru hálffeimin í fyrstu, en það rættist úr þeim. Bjössi kom heim með ærnar. Nú voru þær setnar nær bænum, áttu jafnvel að fá að kroppa í túninu. Aðkomukonunni leizt ekkert á kollinn á honum. Hún var ekki í rónni fyrr en hún fékk í hendurnar skæri, sem bitu, og nú þessu að fiska eftir vísu hjá mér, því það hafði hann fyrr leikið, og svaraði á þessa leið: Hrumum fótum feigðarskara feta ég nær leiðarenda. Bróðurkveðju fjallafara, fullhuganum vil því senda. Lipur kvenhönd var á hinum miðanum, en vísan var á þessa leið: Komdu vinur, kalt er mér, kærleiks þrái ég orðin. Eg vil sýna einum þér undir brúarsþorðinn. Hér kemur svo mitt svar: Atján sumur eg hef dvalið örskotslengd frá brúarsporði, annan stað þó alltaf valið, ef ég sá mér leik á borði. Minn er eyddur orkuforði, ekkert stendur þar til bóta. En Bifrastar und brúarsporði blíðu þinnar vil ég njóta. klippti hún drenginn og hann lét það eftir orðalaust. Finna leit á hann nýklipptan. Það voru engin móðuraugu, sem hún renndi til hans. Hún sagði: Þú hefðir ekki verið svona eftir- gefanlegur við mig. Það hefði ekki gengið svona þegjandi og hljóðalaust, ef ég hefði átt að klippa þig. Það gengur nú svo, sagði konan á Á. Já, svaraði Finna. Það er vanþakklátt verk að ala upp börn fyrir aðra, það veit guð. Þó maður leggi sig fram til að gera allt hið bezta, er ekkert upp úr því að hafa, nema vanþakklæti og óánægju. Eg er nú bú- in að smakka á því. Þú hefðir aldrei þurft að skipta þér neitt af okkur, sagði Bjössi. Enginn bað þig þess. Konan frá Á sagði: Það er ekki amalegt veðrið í dag. Það er meiri blessuð blíðan, þetta. Þar með var samtalið leitt til betri vegar. Þær töfðu lengi. Hestarnir þeirra bitu út í mó. Á hlaðinu var klakksöðull með grænni plussetu, afarfínni og ljósbrúnn lmakkur litlu fjær. Björk var nýbúin að eignast hnakkinn, og var upp með sér af honum. Það var hægt að lengja og stytta ístaðsólarn- ar eftir vild. Sjáið þið bara, sagði hún bros- andi. Systkinunum fannst mikið til um.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Nýjar kvöldvökur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Nýjar kvöldvökur
https://timarit.is/publication/511

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.