Tímarit þjóðfélagsins - 01.01.1916, Side 18

18
»Ja, það held eg nú,« sagði Jón um leið og
hann fékk sér í nefið. »Eg ska! heita á þig að
hressa þig ofurlítið, næst þegar eg fer út í kaup-
stað.«
»Pað ert þú margvís til, og hefir víst nokkrum
sinnum gert það.«
Hann hélt áfram að lesa:
Pá gerðust mörg undur og viðundur. Pá geys-
uðu ættarnefni og ónefni.
Stjórnarráðið lét gefa út stórfeit rit, stærsta ritið,
sem út kom á árinu, samið af nefnd, sem skipuð
hafði verið til þess að koma þessu nauðsynjamáli
á rekspöl. Nefndin valdi unaðsleg nöfn og með
svo framúrskarandi fegurðartilfinningu og glögg-
sýni á íslenzkri málmyndun, að slíkt hefir aldrei
þekst fyr né síðar. Pegar bókin kom út gekst há-
skólinn, Bókmentafélagið og Stúdentafélagið fyrir
samkomu á Austurvelli til heiðurs nafnanefndinni.
Voru þar um 10 þús. manna saman komnir, og
Austurvöllur alskreyttur fánum. Ræðupallur var
reistur á rústum Hótel Reykjavíkur, stafna milli.
Par héldu vegsamlegustu lofræðurnar: Árni Páls-
son, Bjarni Jónsson frá Vogi, séra Magnús Helga-
son, Andrés Björnsson, Alexander Jóhannesson og
Bogi Ólafsson. Ræður þessar eru prentaðar í blöð-
unum frá þeim tíma, og geta menn sjálfir dæmt
um þær, en reyndar er ekki víst að öllutn falli þær.
Pó væri ef til vill hægt að verja tíma sínum ver en
með því að líta yfir þær.
Kvæði höfðu verió ort fyrir tækifærið. Par var t.
d. sungið og spilað undir á draggargan: