Eimreiðin - 01.01.1947, Side 36

16
VESTUR-ÍSLENZIv SKÁLDKONA
EIMREIÐlH
held, snemma á árum hér, en breytt og fullgerð 1937“ (22. júW
1946). Sagan lýsir tilfinningum ungrar stúlku, er komið liefur
vestur um haf og stendur á vegamótum, óráðin livort liún eigr
að liverfa lieim aftur til íslenzku sveitarinnar, dalsins og fjall'
anna, eða gefa sig á vald sólríkrar sléttunnar og lieillandi vestur-
íslenzkrar æsku. Henni er sýnilega mest í mun að dansa lífið
út við lilið elskhugans vestræna. Sagan er mjög líkleg til að
geyma liugblæ Guðrúnar sjálfrar frá fyrstu árum liennar vestra.
Lýsingarnar á h'fsgleði ungu stúlkunnar, ást liennar á dansi, söng
og hátíðaliöldum — en líka skilningur hennar á gamla fólkinu —'
allt þetta gæti eins vel átt við Guðrúnu sjálfa.
Á árunum 1920—24 kom saga á liverju ári: í Tímaritinu'
„Fýkur í sporin“, „Að leikslokum“ og „Skriflabúðin“, og í
Heimskringlu: „Jólagjöfin“. En á næstu árum, 1925—29, keniui'
engin saga eftir liana nema „Undir útfall“ í Heimskringlu 1926.
Næstu tvö árin, 1930—31, koma sögurnar „Kveðjur“ (síðar „Á
vegamótum“) í Sögu og „Stríðsskuldir“ í Tímaritinu. Á árunuiu
1932—34 er ekkert prentað eftir liana, en þá mun liún hafa
samið sögurnar „Enginn lifir sjálfum sér“ og „Bæjarprýðin“i
er hún 'fullgerði 1937 til birtingar í Hillingalöndum.
Eftir 1935 skrifaði liún eina eða tvær sögur á ári, nema árið
1941, er liún skrifaði grein fyrir TímaritiS um kanadisku skáld-
konuna E. Pauline Johnson, og 1943, er liún skrifaði ekkert.
Sögurnar „Jólaeldar“, Heimskringla 1935, „Rödd hrópandans‘S
TímaritiS 1935, „1 ljósaskiftunum“, Lögberg 1936 og „Bálför‘S
Heimskringla 1937, voru allar teknar upp í smásögusafn hennar,
Hillingalönd, er út kom í Reykjavík 1938.
Eftir það skrifaði hún þessar sögur: „Draumur“, Tímaritið
1937, „Traustir máttarviðir“, sarna 1938, „Salt jarðar“, sam<t
1939, „Ur þokunni“, sama 1940, „Dvr hjartans“, Hvimskringln
1942, „Frá kynslóð til kynslóðar“, TímaritiS 1944, „Án kjölfestu“,
Heimskringla 1944, „Ekki er allt sem sýnist“, Heimskringla 1945
og „Sárfættir menn“, Tímaritið 1945. Það var síðasta sagan
liennar.
Af óprentuðu kvað vera til eftir liana brot af framhaldi sög-
unnar „Fýkur í sporin“. Mun sú ástæða liggja til þess, að þessi
saga var ekki tekin í Hillingalönd; hún er hirt í Vestan um haf
/1930). Þá er óprentuð stutt helgisaga, sem „Skilningstréð“