Eimreiðin - 01.01.1947, Síða 57

^TMREIÐIN
MAMAJ
37.
lschernomoiA) nieð loðnar augabrýr. Það var hann, sem geynidi
' 'ltna biiri. Herskúr andi forfeðranna vaknaði í brjósti Mamajs,
°" * *lann féðst til atlögu gegn tschernomor.
, þér, herra Mamaj! Það er langt síðan — mjög langt
'ðan þér hafið litið inn. Ég lief geymt dálítið handa yður ...“.
ðlamaj reyndi að láta sem ekkert væri, blaðaði í hókum,
,r>iuk um kili með yfirskins-auðmýkt, þó að sál lians væri í
Ppnámi. Bak við liann í glugganum lá „hún“ og hrosti ... Hann
tok gulnað eintak af „Hringsjánni“ frá árinu 1835, deildi um
rðið, en hristi loks höfuðið og lagði hana aftur frá sér. Svo
en»di hann augunum um liillur og skápa og seinast stað-
^mdist hann við sýningargluggann og sagði eins og af tilviljun:
”^8 hvað kostar nú þessi?“
p u skalf hann á beinunum, en um að gera að vera rólegur!
r>iskeggur greiddi sitt langa skegg með fingrunum og svaraði:
^ þ'í það eruð þér, þá segjum við aðeins . . . 150“.
”H*n! • • • Ætli ég taki því ekki . ..?“ Honum lá við að lirópa
l’P v íir sig af fögnuði . .. „Jæja, ég kem með peningana á morgun
°8 sæki hókina“.
\]] U !ar ^,a<^ versta eftir: að ná upp fjölinni við þröskuldinn.
j. a n°ttina lá Mamaj eins og á glóandi kolum: Ég skal, og þetta
b.kye- Mér tekst það. — Mér tekst það ekki. — Jú, ég eignast
11 Ul' Nei, ég eignast hana víst aldrei. Þannig hélt hann áfrarn
b ^ota heilann um hið mikla Iilutverk, sem beið hans, unz
f . * ' ar a° morgunverðartíma og hin alvitra, náðuga, en stranga
.)ón hans með giftingarhringinn var byrjuð að borða.
vEn góði Petenka, drekktu nú teið þitt! Ósköp eru að sjá þig!
“hirðu nú aftur legið andvaka í nótt?
a’ nei • • • Það var bara músin .. . sem . . ., ég veit ekki .. .“.
^ ’^a j*k leggðu nú frá þér vasaklútinn, en sittu ekki svona. Þú
. ÞN upp á hann í sífellu. Hvað á þetta eiginlega að þýða?“
” s '• ég sneri alls ekki upp á hann . . .“.
^ svo huik hann loks teinu ... Þetta var botulaust trog —
sj^. 'a teSjas- Bxiddha lítillækkaði sig niður í það að gera hlut-
I>n fddhússtúlkunnar að sínu, svo Mamaj varð einn eftir í
Í^Sstofunni.
*nn ’^'dfamaiVurinn í „Rnslan og Ludmila“ eftir Pusjkin, cn galdramaður-
ndi s**6l|hetjunni frá brúðguma sínum.