Eimreiðin - 01.01.1947, Qupperneq 68

48
FRJÁLS ÞJÓÐBORGARASTEFNA
EIMREIÐlN
eða flokka. Hið rangsnúna (franska) „demókratí“ er tvímæla-
laust Ijótasta fyrirbæri yfirráðastefnunnar, því að auk þess sein
andstæðir flokkar hafa þar yfirráð yfir þjóðinni, ljúga þeir að
lienni, að hún sé sjálfstæð og byggja á þessum forsendum upp
heilt kerfi ósanninda, sem reyndar aldrei getur átt sér langa ævi-
Sjálfstæð og raunverulega demókratísk er si'i þjóð, sein á ser
nægilega öflugan kjarna frjálsra þjóSborgara, sem geta haldið
uppi heilbrigðu almenningsáliti um meðferð og stjórn þjóðmál-
anna. Hinn sjálfsagði kjarni þjóðborgaranna á að vera opinhera
starfsmannastéttin með. kirkjuna og Háskólann sem atlivarf og
aðalvígi. Þetta er sjálfsagt vegna þess, að starfsmenn ríkisins eiga
ekki að hafa annarra hagsmuna að gæta en hagsmuna ríkisins.
sem þá hljóta að falla saman við einkahag þeirra, ef ráðningar-
skilyrðum er rétt hagað. — 1 annarri röð koma svo aðrir borg'
arar þjóðfélagsins, er liafa þannig lagaðra einkahagsmuna að
gæta, að þeir geta rekist á hoildarliaginn. — Ef þessir menn
liugsa frjálst og sjálfstætt, liljóta þeir að sjá bæði samhag sínuin
og sérliag bezt borgið með því að stofna, stvðja og endurnýja
sameiginlegt, umboðslegt ríkisvald, sem lialdi uppi friði, rétti
og samstefnu allra krafta þjóðarinnar. — Þetta — og aðeins
þetta — er hið sanna demókratí eða þjóðræði. Slíku ríki geta
flokkar og flokkaþegnar ekki lialdið uppi.
Demókratískt ríki er óliugsandi nema það hvíli á frjálsuin
þjóðborgurum.
Iíbss t myrkrinu.
Athurðurinn gcráist í jánihrautarklcfa í Rúmeníu á etríðsárunum.
Þátttakendur voru: Þýzkur liðsforiugi, rúmenskur liðsforingi, gömúl kofa
og ung og laglcg stúlka. Lcstin cr að fara inn í járnbrautargöng, farþegarn11
licyra smcll í kossi, síðan hveR af ógurlegu kjaftshöggi. Lcstin kernur atu"
úl úr myrkrinu í göngunum. Allir steinþegja, en þýzki liðsforinginu J11‘f111
fcngið glóðarauga. Gamla konan ltugsar mcð sér: IJclta er sannarlega liciðaf-
leg og góð stúlka, sú lætur ekki sýna scr ósvífni fyrir ekki neitt. Stxilku"
lmgsar ineð sér: Mcrkilegt, að Þjóðverjinn skylili reyna að kyssa göinl“
konuna, cn ckki niig. Þjóðverjinn hugsar ineð sér: Þessi Rúmcni er svei nn'r
licppinn — stclur kossi, og ég er kjaftsliöggaður í staðinn. Rúmeninn
nieð sér: Mikill lánsmaður cr ég, kyssi á liandarbakið á sjálfum mér, gef þýz.ka
liðsforingjaiiuin á hann og slepp nieð þetta, eins og ekkert liafi í skorizt.