Eimreiðin - 01.01.1947, Qupperneq 95

eimreiðin
BÓK VORSINS
75
timabili þeirra. Höfundurinn
armar hve báglega sé komið
iynr hans gamla félagi, U. M.
A., sem vart verði vitað
bvort lengur sé lifandi eða
dautt. En hann hyggur þó, að
i°fa muni til aftur og fagnar
vt hve ungmennafélagshug-
sjónin eigi sterkt vígi enn, þar
Sern. sd alþýðuskólinn á Núpi,
s ólinn hans Sigtryggs Guð-
augssonar, en sá maður hafði
a hann djúptæk áhrif í æsku.
Hvað er svo að segja um
lÞr°ttalífið í landinu ? Ekkert
uema gott, ef dæma skal eftir
^Próttasíðum blaðanna og út-
yarpinu, þar sem innlendu frétt-
lrnar á kvöldin eru stundum —-
en Þó langt frá því alltaf —
’Restmegnig fréttir frá íþrótta-
n °gum, um kappleika þeirra,
.61 afmæli. Ef dæma
yldi eftir íþróttafréttunum í
^utfaHi við aðrar innlendar
e lr> þá erum við vafalaust
n mesta íþróttaþjóð í heimi.
n syningar og met eru ekki
m&rk íþróttauppeldis, held-
1 mesta lagi tæki.
v >; lóun sálarlífsins og mótun
'lans er aðalatriðið, sem allir
0n. Verða að Pekk.ia og skilja
sp™ S1Zt H'kfimiskennarinn,
u ° um kennurum fremur hef-
Um 1 'tæri ^l Pess að ráða miklu
teW“Veini^ uPPeldl æskulýðsins
Una •’ fegir 1 rökræðu um glím-
in« 1, aflanum „Kennslustörf-
1 Þessari bók.
fvrirrukennarar’ sem standið
hlnum mörgu hópferðum
nemenda, bæði innanlands og til
útlanda, — til þess að þeir sýni
listir sínar, — ef til vill af því
þér teljið þetta holt fyrir nem-
endurna, en ef til vill líka af
því þetta sé tíðarandinn og þér
ekki nógu miklir þrekmenn til
að standa gegn honum, — lesið
vandlega kaflann hans Lárusar
Rist um kennslustörfin. Yður
mun ekki iðra þess.
Það var venja fyrstu árin
eftir að Rist hóf leikfimis-
kennslu í Gagnfræðaskólanum
á Akureyri, að haldin væri ein
opinber leikfimisýning á ári, um
sumarmálin, í aðalsamkomuhúsi
bæjarins. Sýningar þessar voru
afar vel sóttar, húsið fullt af
áhorfendum og mikið lófaklapp.
Var nú farið að tala um af ýms-
um á Akureyri, að sjálfsagt
væri að fara með flokkinn suð-
ur til Reykjavíkur og vekja
fimleikaáhugann þar syðra. En
þessi hugmynd strandaði á
kennaranum. Um þetta farast
honum meðal annars orð á þessa
leið í bókinni:
„Vissa var fengin fyrir því, að
Reykvíkingar mundu taka vel á
móti okkur og við mundum að
líkindum fá mikið lófaklapp. En
hvers virði var það?“ Slíkt ferða-
lag hefði orðið allkostnaðarsamt.
„Auk þess þótti mér varhugavert,
bæði vegna andlegs þroska nem-
endanna og einnig vegna fimleik-
anna, sem ég hafði valið mer að
lífsstarfi að kenna, að leggja með
þá út á slíka braut. Ekki var
víst, að allir nemendurnir væru