Eimreiðin - 01.01.1952, Qupperneq 55

eimreiðin
VIÐ HITTUMST EFTIR 20 ÁR
43
„Hvert eruð þið að fara?“ spurði hún másandi um leið og hún
skaut sér inn í bílinn.
„Sjá hvítu mennina.“
„Rétt,“ sagði Brown hátíðlega og leit til þeirra í aftursætinu.
„Unglingarnir hafa aldrei séð slíkt fyrr, og ég er nærri því búinn
að gleyma hvernig þeir hvítu líta út.“
„Hvað ætlið þið að gera við hvíta manninn?“ spurði Hattie.
„Gera,“ hrópuðu öll í kór, „bara sjá hann.“
„Er þáS nú áreiðanlegt?“
„Hvað ættum við svo sem að gera?“
„Ég veit ekki,“ sagði Hattie, „ég hef einhvem óljósan grun
um, að það gætu orðið vandræði.“
„Hverskonar vandræði?“
„0,“ sagði Hattie óviss og hikandi. „Þið farið þó líklega ekki
. að drepa hann?“
„Drepa hann.“ Þau skellihlógu öll. „Nei, við skulum heilsa
honum með handabandi. Er ekki svo?“'
„Jú, jú.“
Bifreið kom á fullri ferð. Hattie hrópaði: „Willie!“
„Hvað ert þú að gera hér? Hvar em börnin?“ hrópaði maður-
inn gremjulega. Hann leit á hin og sagði: „Hlaupið þið virki-
lega upp til handa og fóta eins og fífl bara til þess að sjá þennan
hvíta mann?“
„Já, það lítur út fyrir það,“ sagði Brown þungt hugsandi.
„Takið þið að minnsta kosti byssu með ykkur,“ sagði Willie,
»ég er einmitt á leið heim eftir skotvopni."
„Willie!“
„Þú kemur með mér, Hattie.“ Hann opnaði vagnhurðina, leit
hvasst til hennar, og hún hlýddi. Án þess að viðhafa fleiri orð,
ók hann burt á fullri ferð.
„Ekki svona hratt, Willie!“
„Ekki svona hratt, ha, við sjáum nú til.----Með hvaða rétti
koma þeir hingað, ha? — Hvers vegna geta þeir ekki séð okkur
í friði? Hvers vegna sprengja þeir ekki hver annan í loft upp
þarna niðri á gömlu plánetunni og láta okkur í friði?“
„Willie, það er ekki kristilegt að tala svona.“
„Mér finnst, að ég sé nú ekki sérlega mikið kristinn þessa