Eimreiðin - 01.01.1956, Qupperneq 18

6
EIMREIÐIN
arbaráttu íslendinga og um skipan Alþingis. Hann birti grein-
ar um mó og kol, um jarðeplasýki, um lungnatæringu og
um blóðvatnslækningar við barnaveiki. Urn æðstu mennta-
stofnun íslendinga í þennan tíma, latínuskólann, flutti fyrsti
árgangur Eimreiðarinnar fleiri en eina grein, og loks ber
þess að geta, að Eimreiðin birti kvæði og sögur eftir innlend
og erlend skáld, yngri sem eldri, og ritdóma og bókafregnrr,
og áður en langt leið ýtarlegar ritgerðir um nýjustu bók-
menntir tveggja af nánustu frændþjóðum okkar íslendinga.
Af þessari stuttorðu greinargerð verður ljóst, að stefna
Eimreiðarinnar var sú að láta flest til sín taka, sem varðaði
hag og menningu íslendinga. Hún fjallaði um sjálfstæðisbar-
áttuna og skipan Alþingis, hún benti á framfaramál, sem rú-
stjórinn taldi liafa grundvallargildi fyrir þróun atvinnu- og
viðskiptalífs í landinu, hún fjallaði um banka- og verzlunar-
mál, vakti athygli á nýjum atvinnugreinum, sýndi franr a
bætta hagnýtingu á ýmsunr gæðunr landsins, aðvaraði °g
leiðbeindi út af þeim tveimur sjúkdómum, sem í þennan tíma
voru skæðastir þjóðinni, ogreyndi að bæta um form þess skóla,
sem var grundvöllur allrar æðri menntunar með þjóðinm-
Og þrátt fyrir þessi mjög raunhæfu og hagrænu viðfangsefm,
konr fram í ritinu víðtækur áhugi á fögrunr bókmenntum, rík-
ur skilningur á gildi þeirra fyrir íslenzku þjóðina og frjó °g
framtakssöm vitund um þá nauðsyn, að íslendingum vasr1
kynnt, hvað fram færi með öðrum þjóðum í lreimi skáldskap-
arins. Stefna þessa merka tímarits var í fám orðum sagt frjáhs-
leg, kreddulaus og alhliða umbótastefna þroskaðs mennta-
manns, sem hafði trú á kosti lands síns og bar traust til
gáfna og dugnaðar þjóðar sinnar, ef ekki væri um hana vilh>
heldur kostað kapps um að veita henni nauðsynlega fræðsln
og örvun.
Eimreiðin fékk aldrei mjög marga kaupendur, nreðan hun
var prentuð í Kaupmannahöfn, en samt sem áður lrafði hun
mikil áhrif, því að þeir, sem keyptu hana, voru margir hverju
í lrópi áhuga- og áhrifamanna þjóðarinnar. Og fyrir margan
bókhneigðan og fróðleiksþyrstan unglinginn hafði hún mikið
gildi. Ritdómar dr. Valtýs þóttu bera af flestu, sem í þennan
tíma var skrifað um bækur á íslenzku. Hann þótti einarðm