Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1956, Blaðsíða 50

Eimreiðin - 01.01.1956, Blaðsíða 50
38 EIMREIÐIN II. Framan úr huldu bernskunnar og frá fyrri hluta æskuar- anna er mér það sérstaklega minnisstætt, hve oft var gott veð- ur, — á öllum árstíðum. Eg man eftir volgri sunnangolu 1 glaðasólskini eða brennandi hita, er ég lá innan um fögu1 blómin í hlaðvarpanum og brekkunni neðan við bæinn, bald- ursbrár, fífla og sóleyjar. Ilmurinn angaði af grasinu °8 blómunum, flugur suðuðu og fuglar sungu. Það var suniat- — Eða þá skínandi bjart tungl á alheiðum himni, þar sem stjarna blikaði við stjörnu, stórar og smáar, rauðar, graenar, bláar, gular, livítar stjörnur. Brakandi frost og logn, silfn1' hvítar fannir, glampandi svell. — Eða þá himinn, logandi 1 marglitum norðurljósum. Unaðslegir dagar. — Og það sem bezt var: Tíminn svo langur, hvert sumar, hvert haust, hvet vetur, hvert vor eins og mörg ár síðar, eftir að hjól Iífsms hafði náð fullum hraða. — Lífið gekk svo hægt á þeim ar- um, að nægur tími var til þess að festa það vel í minni, el fyrir augu og eyru bar, eftir því senr t’itið og athyglisgáfan gaf hæfileika til þess að sjá, heyra og nenra. Enginn asi vat á neinu, lreil vika var langur tími. — Allar vegalengdir voru þá líka langar. Til næsta lræjar var langt, í nrínum skilningi- jafnvel niður í Nes var nrjög langt. Ein míla vegar var óra- vegur. — Og þegar ég sá sjóinn í fyrsta sinni, af Hamraheið- inni, með Drangey, Málnrey og Þórðarhöfða eins og fljótandi undralönd í blárri móðu fjarlægðarinnar, |rá fannst mér þal hlyti heimurinn að enda, — lengra gæti ekki verið til. — f-n þegar pabbi sagði mér, að þetta allt væri lrér rétt hjá okkur, í samanburði við stærð jarðarinnar, þá ofbauð mér, og eg gat ekki um annað hugsað marga daga. — Ég var alltaf að spyrja pabba um það, hvað stór jörðin væri, ég fékk að vísu góð og greið svör, en ekki fullnægjandi mínum takmarkaða skilningi. — Loks spurði ég Gvend vinnumann að því. Spurðu pabba þinn að því sagði hann. — Veizt þú það ekki? sputði ég. — Hún nær víst út í hafsauga, sagði Gvendur og fór að raula vísu, sem endaði þannig: „Sóleyjar fölna, þú sjálfur eij leir.“ — Leir, sagði ég, er ég leir? — Allt hold er leir, sagð1 Gvendur. Af hverju? sagði ég. — Þú ert svoddan blessað barn, Steini minn, en þú skilur það nógu fljótt, þótt þú sért ekki
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.