Eimreiðin - 01.09.1970, Page 44

188
EI M R E IÐ IN
ALTARISGANGA
Hátíðamessan í dómkirkjunni var á enda,
biskup og klerkar í viðhafnarskrúða
röðuðu sér í kórinn og
altarisgangan hófst.
Svartklæddar maddömur,
fasprúðar og tígulegar,
þokuðust upp að grátunum,
fólkið tíndist á eftir,
niðurlútt og hugsandi,
stóð í röðum og beið.
Síðastur allra kom krypplingurinn,
lengst aftan úr krókbekk,
gekk hægum skrefum
inneftir kirkjugólfinu,
aleinn, lítill og auðmjúkur,
kryppan uppúr bakinu,
gamla meinið eftir
skortinn á barnsaldri.
Herrann stóð við altarið,
leit geislandi augum á
auðmjúka manninn og benti:
Komdu nær, vinur,
komdu nær!