Eimreiðin - 01.09.1970, Qupperneq 62

206
EIMREIÐIN
síra Jakob hafa mikinn hug á að þýða ritið á íslenzku. Og auðvitað
lét hann ekki sitja við orðin tóm, heldur tók þegar til við þýðing-
una af fullum krafti og lét ekki staðar numið, fyrr en henni var að
fullu lokið. Bókin kom út í þýðingu síra Jakobs á vegum bókaforlags-
ins Norðra haustið 1951 undir nafninu Stefnumark mannkyns.
„Telja margir þá þýðingu rnikið afrek,“ segir Þórleifur Bjarnason
í formála sínum fyrir bók síra Jakobs. Er það víst ekki of mikið sagt.
Hitt er svo annað mál, að miklu hljóðara varð um þessa merkilegu
bók en vert hefði verið.
VIII.
Smýgur inn að huga heilum
haustmyrkur úr sinugeilum.
Gerast brögð að gömlum veilum.
Gustar vindur kaldur.
Enginn býr við sumar allan aldur.
Svo kvað Jakob Kristinsson eitt sinn. Ég nam vísuna, þegar ég
var á Eiðum, þó ekki af honum sjálfum, enda hélt hann kveðskap
sínum lítt á loft. Hún hefur því verið ort, áður en hann fór þaðan.
Ég hef oft undrast þessa vísu síra Jakobs, er virðist benda til bölsýn-
is og vonbrigða, þar eð ég hugði, að hann væri bjartsýnn gæfumað-
ur, flestum ríkari af því, sem Guðmundur Eriðjónsson taldi, að ís-
lenzku þjóðina vantaði mest: „eldmóð eilífrar íturhyggju konungs,
er krossinn bar.“
Síra Jakob var fágætum hæfileikum og mannkostum gæddur,
hafði jákvætt og heilbrigt viðhorf til lífsins, ástsæld og virðingu
samferðafólks og nrikið kvennalán. Unr frú Helgu hef ég áður
nokkuð ritað, lrvers virði lrún var honum og þau hvort öðru. En við
það senr nýlega var nrinnzt á Ingibjörgu Tryggvadóttur, seinni konu
síra Jakobs, nrá hiklaust bæta því, að hún nregnaði að gera honunr
ævikvöldið bjart eða lýsa upp haustnryrkrið, svo að líkiirg sjálfs hans
í ofanritaðri vísu sé notuð. Það er nrikið sagt, en ekki of nrikið. Um
það sannfærðist ég við að heimsækja þau ósjaldan inn í Nökkvavog,
þar senr þau bjuggu síðari árin.
Bezt konr þó í ljós, hver lífsförunautur frú Ingibjörg var síra
Jakob seinasta missirið, senr hann lifði og lá um skeið á sjúkra-
húsi. Ég leit jrá stundum inn til hans, og var Ingibjörg þá ævinlega