Ægir - 01.04.1916, Blaðsíða 6

46
ÆGIR
og má það heita tilviljun ein, að 50 manns
er nú bjargað frá dauða i einu, en enginn
ráðstöínn, og þetta er endurtekning, og
sama getur komið íyrir á komandi vertíð-
um, að því undanteknu, að þá er máske
ekkert skip á liinum rjetta stað, þar
sem hjálpa þarf.
Hugsum allir um þelta, það er alvar-
legt málefni.
Grein þessa rilaði jeg hinn 31. mars og
bað jeg hr. Rorst. Gíslason að hirta hana
í Lögrjetlu, sem fer víðar en Ægir. Greinin
kom svo í Lögrjettu 5. apríl. Fáum dögum
síðar kom botnvörpuskip inn með mann,
sem hafði beinbrotnað. Slysið vildi lil fyr-
ir sunnan land og hefur sigling sú verið
dýr, einkum þar sem farið var frá besta
afla, en allar siglingar með veika menn
verða dýrar, þegar farið er frá fiski. Dæm-
in gælu orðið mörg væru þau talin upp,
en hvert þeirra ætti að vekja umhugsun
um þetta efni.
Sveinbjörn Egilson.
Síldin og síldveiðarnar
sumarið 1915.
Eg heíi hvergi séð neilt yfirlit yfir sild-
veiðarnar i sumar er leið, nema örstult
yfirlit i ísafold yflr aflann, eftir Þorstein
J. Sveinsson, né minst á það, hvernig
sildin hagaði sér, en sumarið var i tvennu
tilliti sérstaklega merkilegt: hið mesta
aflasumar, sem hér hefir enn komið, og
óvrnalega mikið hafís-sumar. — Eg hefi
reynt að afla mér upplýsinga um hvorl-
tveggja eftir föngum, og hygg að mörg-
um lesendum Ægis þyki fróðlegt að fá að
vita hið helzta um það, enda eru nú
sildveiðarnar að verða einn stóri þáttur-
inn i fiskiveiðum vorum.
Aðalveiðisvæðið er, eins og' alkunnugt
er, hafið úti fyrir Norðurlandi, milli
Hornstranda og Langaness og hinir stærri
firðir utanverðir. Langmest er veitt í
snyrpinælur (herpinætur), og nokkuð i
reknet. Veiðitíminn er sumarmánuð-
urnir þrír, júlí, ágúst og september. í
sumar stóð svo sérstaklega á, að hafís
lá viða við Norðurland i byrjun veiði-
tímans, svo að úllilið var all-iskyggilegt.
Hefði ísinn legið alveg fram úr (o: til
höfuðdags) er sennilegt, að úti hefði ver-
ið um alla veiði, og að hinn mikli við-
húnaður, sem hafður er nú orðiðj hefði
orðið arðlaus, og' útgerðarmenn og aðrir,
sem við veiðarnar eru riðnir,! beðið stór-
tjón. Eins mátti og búast við þvi, þó
að ísinn hefði nú farið mikið fyrr, að
sjórinn hefði þá verið orðinn svo kald-
ur af ísnuin og ef til vill ætislaus, að
síldin hefði ekki sýnt sig.
En það fór alt betur en á horfðist; is-
inn fór skyndilega allur siðustu dagana
í júlí, og bar ekki neilt á þvi, að ná-
vist hans hefði fælt sildina svo mjög,
eða æti hennar, því að síldartorfur sá-
ust jafnvel (á Ejjafirði) innanum jak-
ana 17. júli, og viku fyr höfðu veiðst
nokkurar tunnur við Gjögurtá. En afli
byrjaði fyrst að mun 27. júli, og varð
að lokum óvenjumikill, eins og síðar
mun verða skýrt frá. Veiðitiminn var
úti um miðjan september.
I þetta sinn hélt sildin sig mest við
vestanvert Norðurland. Veiddist hún
mest á utanverðum Skagafirði og úti fyr-
ir Fljótum, út af Skaga, og við Geirólfs-
gnúp. Annarstaðar var veiði litil, eink-
um var lilið um sild austantil, milli Eyja-
fjarðar og Fistilsfjarðar. Þó féksl einu
sinni glefsa á Axarfirði og úti fyrir Sléttu,
og við Langanes (á Þistilsfiðri) var tölu-
verð sild.
Veiðina stunduðu (samkv. skýrslu E*.
J