Ægir - 01.04.1916, Blaðsíða 10

50
ÆGIR
ínönnum dylst það ekki, að þeir mnnu
að mörgu hættulegri fleytur en róðrar-
skipin gömlu. Hjer hverfur nú hver
mótorbáturinn eftir annan og það á rúm-
sjó; — ekki eru þeir þó ótrauslari hvað
smíði álirærir — hvað er það þá, sem
slysum veldur? Er það kæruleysi, of-
dirfska, vankunnátta eða vantar eitthvað
á bátana, sem gæti orðið að liði, er í
nauðir rekur. Hjer er nú orðinn sá ara-
grúi af lögum og reglugjörðum með til-
heyrandi undanþágum, að almenningur
botnar ekki í neinu, og ver mætti verja
landsins fje, en að gera út mann til þess
að tina úr þeim það, sem misskilningi
getur valdið, og hafa þau svo ljós, að
allir skilji aðalatriðin, i það minsta það
er siglingar áhrærir, taka það fram, sem
á að vera og framfylgja þvi. Hinar
mörgu undanþágur eru vanvirða allra
landsmanna og sanna það, að þeir sem
tögin sömdu hafi verið á báðum átlum,
hvað var rjett og ekki rjett. Lög um
öryggi skipa og báta ællu að vera greini-
leg og stutt, fyrirskipa alt, er nauðsyn-
legt er, til þess að lifi manna og eignum
sje borgið, að svo miklu leyti sem þar
verður gjört, en ekki heldur heimta að
óþarfa hlutir fylgir bátum. Lög eru fyr-
ir þvi, að slökkviáhald fylgi hverjum
mótorbát og mun það heita svo, að flesl-
ir mótorbátar eigi þau, en að hverjum
notum koma þau, et kviknaði í bátnum,
þegar þau eru skilin eftir i landi, eða að
eins tóm hylkin, sjeu höfð mcð á sjóinn.
En hver athugar þetta? Lög munu fyr-
ir því að segl fylgi bátunum, en hvernig
eru þau segl á sumum þeirra og hvernig
reiðinn vfirleitt, — vjelin á að hafa íyrir
öllu, en þegar hún bilar á rúmsjó, og
kunnátla mótormannsins nær ekki nógu
langt til að laga það, sem laga þarf,
hvað þá?
Sumir munu hugsa sem svo, fari á-
byrgðarfjelögin að heimta of mikið af
okkur, þá vátryggjum við ekki; en þau
lög gætu komið og ættu að vera til, að
liver formaður væri sömu lögum háður,
hvort heldur að hann væri á vátrygðri
eða óvátrygðri íleytu, að hann hvernig
sem ástæði, væri skyldur að hafa alt það
á bátnum er forðað gæli slysi. Hann
hefur annaðhvort fengið skýrteini írá
stjórn landsins fyrir þvi, að hann hafi
sannað sjómannshæfilegleika sína og þeir
verið teknir gildir, og fyrir því á hann
að hafa virðingu, eða að almennings-álit
og eiginn dugnaður hans hafi gjört hann
að formanni, og það á hann einnig að
virða og ekki rýra með kæruleysi og
glannaskap. Það er húið að drasla svo
lengi, að slys fara að þykja nátturleg og
þá er illa komið, — og það eru þegar
farin of mörg lif í sjóinn, til þess að
ganga þegjandi fram hjá því, athugunar-
laust, og það eru miklu fleiri afleiðingar
af slysum þessum, en menn alment gjöra
sjer grein fyrir.
Jeg vil nú að endingu henda mönnum
á, að það borgar sig að gjöra tilraunir,
og reyna hvernig bátar þeirra fara fyrir
þessu tæki. Fiskideildir æltu að gangast
fyrir að fá einn andþófsstjóra til að byrja
með hjá sjer, og sem sýnishorn til að
sniða eftir. Einn lcostur hans er sá, að
við hann má binda poka með lifur í
eða öðru, sem gefur frá sjer brák; deyf-
ir það sjóinn framundan bátnum og hann
liggur í lygnunni.
Andþófsstjóra hefur hr. kaupmaður
Sigurjón Pjetursson hjer í Reykjavík
látið sauma, og' mun geta afgreitt pant-
anir, en stærð hátsins, sem hann er ætl-
aður, verður að taka fram þegar pantað er.
*/b 1916.
Svbj. E.