Ægir - 01.08.1923, Blaðsíða 5

ÆGIR
123
uðum), í ár vafalaust enn þá meiri, og
haldi þessum hætti áfram eru töluverð-
ar líkur fyrir því, að allri flskverkun i
landinu hnigni og að hún hverfi ef til
vill með öllu, innan mjög langs tíma, i
staðinn fyrir að aukast og halda áfram
að batna, svo við séum og verðum fylli-
lega samkeppnisfærir við aðrar fiskiþjóðir
i framtíðinni, Norðmenn, Englendinga,
Ameriknmenn og enda Færeyinga o. fl.,
sem alt kapp leggja á að standa okkur
á sporði og fara fram fyrir okkur í þess-
um efnum. Hér erum við á háskalegri
braut. Hagnaðurinn af fiskinum okkar
gengur okkur úr greipum en lendir í
lófum útlendinga, en islenzkur vinnu-
lýður, mestmegnis kvenfólk, unglingar
og börn, sviftast stórmikilli atvinnu,
venjulegast þeirri einu, er þetta fólk get-
ur stundað, ýmsra ástæða vegna, og þó
svo væri ekki, þá á þessi lýður ekki
kost á neinu öðru í staðinn.
Framleiðsla aðalsjávarafurðanna og sala
þeirra á likan eða betri hátt og tíðkast
hefir, er auðvitað þungamiðja útvegs-
málanna og því er von að hugsun flestra
snúist mest um hana. Má lika vera, að
ýmsum finnist þær aðferðir, sem eg
nefndi i byrjun þessa liðs skýrslunnar
vera höfuðatriðum i fiskframleiðslu lands-
ins fjarsltildar, og að hér sé að eins um
smávægilega hluti að ræða. En eg lit nú
svo á, að ekkerl sem á einhvern hátt
getur eflt og bætt atvinnuveginn, sé svo
smátt, að þvi sé ekki gaumur gefandi,
og víst er um það, að nú eru þeir tím-
ar, og eiga líklega eftir að versna, að
enga skynsamlega tilraun til hagsbóta
má láta óframkvæmda, sé þess nokkur
kostur.
Kryddun hafsíldar er að verða talsvert
almenn hér á landi, þó í smáum stíl sé,
og hefir gefist vel, og skal eg ekki minn-
ast frekar á hana að þessu sinni. En
kryddlagning ýmsra annara tegunda, svo
sem smásíldar ætti að geta verið á-
batavænleg fyrir íslendinga alveg eins og
Norðmenn t. d.; sama er að segja um
reykingu ýmsra tegunda svo sem lax,
ýsu, lúðu og jafnvel hafsildar. Eg veit
ekki hvort tilraunir í þessa átt hafa ver-
ið gerðar í hinum landsQórðungunum,
eg man ekki til þess að hafa séð neitt
á prenti um þesskonar tilraunir, en hafi
þær átt sér stað, þá er illa farið, að ekki
skuli vera frá þeim skýrt opinberlega.
Carl F. Schiöth kaupmaður á Akur-
eyri hefir um mörg ár kryddað smásíld,
að vísu í smáum stíl, og ekki til út-
flutnings svo eg viti. Þessi vara hjá hr.
Schiöth jafnast að gæðum fullkomlega
við norska síld af líkri stærð og tegund,
sem hingað er flutt og seld ærnu verði.
Sami maður hefir líka fyrirnokkrum árum
bygt reykhús, þar sem hann reykir alls-
konar matartegundir. Skal i þessu sam-
bandi nefna: lax, silung, síld, heilagfiski,
karfa og jafnvel hákarl m. fl. Eg heli
sjálfur séð nokkrar af þessum tegund-
um og neytt þeirra og hlýt sannleikan-
um samkvæmt að ljúka þeim lof. Sér-
staklega skal það tekið fram um laxinn,
af því að þar hefi eg til samanburðar
sömu tegund erlendis og erlenda hingað
flutta, að reyktur lax frá hr. C. Fr.
Schiöth hefir mér virst fullkomlega eins
góður og ljúffengur.
Nú hefir Schiöth bygt reykhúsið af
eigin ramleik og sennilega orðið að gæta
alls sparnaðar við útbúnað þess, og má
því geta til, að það sé ekki að öllu svo
fullkomið, sem framast mætti verða, en
þó hefir hann hvergi nærri getað full-
nægt eftirspurninni hér nærlendis, enda
líldega ekki haft nægilegt rekstursfé
handbært til þessara hluta.
Nú er framleitt mikið af laxi i sum-
um héruðum landsins, en engin mark-