Ægir - 01.05.1930, Blaðsíða 14

104
ÆGIR
undir 20 þml. Með þessu tvennu má
nokkurnveginn fullnægja óskum innflytj-
enda í þessu efni hvað verkaða stórfisk-
inn snertir. Hvað millifiski og smáfiski
viðvíkur, leggjum við til að bannað sé
að pakka saman í pakka 12—16 þml.
fiski og fiski yfir 18. þml. Pökkunina
teljum við heppilegasta að hafa þannig:
12—14 þml.-fisk sér, 14—18 þml. sér og
fisk 18 þml. og yfir sér. Þessi pökkun
á við allar tegundir fiskjar og á öllum
verkunarstigum.
Við þessa pökkun myndi allstaðar
verða unað, og með henni hægt að kom-
ast hjá því, að hækka handfiskmálið upp
í 13. þml. eins og margir óska og eins
og sagt er að það sé í Newfoundlandi.
í sambandi við þetta viljum við geta
þess, að alment er mjög kvartað yfir
því, að þegar fisksendingar komi, sem
keyptar eru og vottaðar með t. d. 28 — 32
fiskum i pakka, þá sé í ílest öllum pökk-
unum 32 fiskar, og aðeins sé í örfáum
pökkum 28 fiskar eða færri en 32. Þelta
eru auðvitað hálfgerð ef ekki algerð svik,
sem matsmennirnir geta ekkert ráðið við.
Viljum við því eindregið ráða öllum —
bæði framleiðendum og útflytjendum —
til þess, sem ýmsir eru nú farnir að
gera, nfl. að selja fiskinn með »maxi-
mum«-tölu í pakka, í stað þessa frá og
til. Allir fiskinnílytjendur munu verða
þessu samþykkir.
Víðast hvar er kvartað yfir þvi, að
fiskurinn sé of laust bundinn i pakkana.
Vegna þessarar slæmu bindingar fóru
Barcelonakaupmenn fram á það í fyrra,
að bætt yrði við þriðja bandinu (lang-
bandi í viðbót við 2 þverbönd) og hefir
fiskurinn síðastliðið ár verið bundinn
þannig. Nú hata stærstu innflytjendurnir
i Barcelona fallist á það við okkur, að
við mœttmn sleppa langbandinu ef við
gœtum bundið þverböndin tvö svo fast
að þeim líki. Telur Jón engan efa á því,
að svo vel megi binda, og er það því á
okkar valdi hvort langbandsins verði
krafist aflur.
Viljum við svo víkja nokkuð að hin-
um einstöku markaðsstöðum.
Italía,. íslenzkur Labradorfxskur.
Menn eru yfirleitt ánægðir með þurk-
sligið eins og það var árið sem leið.
óvenjulegt að vigtarrýrnun hafi orðið
yfir 2% (eða 5-6 kg. á 50 kg. pakka).
1 innkaupum sinum reikna innflytjendur
þvi enn þá með þessari rýrnun. Væri
hún minni myndu þeir borga tiltölulega
hærra verð. Væri því ekki um annað að
ræða en verðmuninn, væri lítil ástæða
til að pressa fiskinn meira en verið hefir,
en svo er: Pressufiskurinn er elinn á
stöðum, þar sem islenzkur Labrador er
ekki etinn og innflytjendur fullyrða að
útvikka megi pressufiskmarkaðinn á Ítalíu
án þess að neyzlan minki á ísl. Labra-
dornum, en til þess sé besta ráðið að
hafa hann sem bezt pressaðan, svo rýrn-
unin verði sem minst, helzl ekki yfir 6°/o
að meðaltali. 1 þessu sambandi má minna
á það að Norðmenn gera nú það, sem
þeir geta, til þess að komast inn í þtnn-
an markað með sinn pressufisk og að
þeir bjóðast lil þess að láta 52 kg. i hvern
pakka, sem þeir selja sem 50 kiloa.
Við teljum gagnslaust að gefa út regl-
ur um það, hve lengi fiskur eigi að vera
búinn að standa í stafla fyrir og eftir
þvott, eða i hve háum stöflum, heldur
verði matsmennirnir að koma sér niður
á og saman um hvað skuli kallast pressu-
fiskur, alveg eins og þeir hafa komið sér
saman um hvað kallast skuli lj%, */« þur
fiskur o. s. frv.
Italia vill fiskinn sem hvílaslan og
þykkastan.
Catalonia. (Barcelona og Tarra-
gona). Þessi markaður er eins og kunn-