Ægir - 01.05.1930, Blaðsíða 16

106
ÆGIR
arins en Oporto. Vill Lissahon hafa hann
sem hvítastan. Iíœrir sig ekkert um hann
þgkkan, þó hún vilji hann ekki heldur
mjög þunnan. Fisksendingin, seni líkaði
þar bezt var Faxaflóa-trollfiskur. Til
Lissabon er þvi alveg skakt að senda
þykkan og góðan fisk, eins og t. d. 18—20
þml. librofisk.
Það sem hér hefir verið sagt um Lissa-
bon gildir lika um Vigo á Spáni. Eftir-
spurnin eftir ísl. fiski hefir og aukist þar
mjög mikið á siðasta ári.
Hvorugur þessara staða kaupir New-
foundlandsfisk svo nokkru nemi, lang-
mest norskan.
Oporto kaupir aftur mikið af New-
foundlandsfiski og er hann þar langdýr-
asti fiskurinn. Dágóður isl. fiskur var
t. d. seldur þegar við vorum þar á 10
escudos (ca. 2 shillings) lægra verði pakk-
inn en nr. 4 (hálfgerður úrgangsfiskur)
af Newfoundslandsfiski. Newfoundslands-
fiskurinn er heiðgulur og óhimnudreg-
inn. Er það líklega þess vegna að Oporto
kærir sig ekki um hvítan fisk, heldur
kýs hann frekar gulleitan. Langaði inn-
flytjendur þar mikið til þess að við gerð-
um tilraunir með að senda þeim full-
verkaðan fisk, óhimnudreginn, bæði stór-
an og smáan. Viljum við fastlega ráðleggja
að þetta sé gert. Ætti að verka þennan
fisk á sérstakan hátt, sem við ekki vilj-
um lýsa hér, en Jón mun gefa þeim
leiðbeiningar um, sem slíkar tilraunir
vildu gera. Er ljóst hvílíkt gagn okkur
gæti að þessu orðið, ef vel reyndist. Þarf
i því sambandi ekki annað en minna á,
hvílík stoð okkur gæti orðið að þessu í
því tilfelli, að of mikið væri til heima af
fiski handa Labradormörkuðum þeim,
ar við nú höfum. 1 Oporto likar betur
þykkur fiskur en þunnur. Lakari tegund-
ir af fiski og úrgangsfisk allan mú senda
þangað, frekar en til Lissabon. En allur
verður fiskur þessi að vera harðþurkaður.
Mun talsvert af þeim úrgangsfiski, sem
við sendum til Englands — venjulega í
umboðssölu — vera sendur til Oporto.
Þess viljum við geta, að grœnlenzkan
fisk höfum við séð bæði á Spáni og í
Portúgal, bæði verkaðan og þveginn og
pressaðan. Um hann er það skemst
að segja, að hann hefir litið prýði-
lega út, enda kaupendum líkað hann
afar vel. Hvað pressufiskinum viðvikur,
þá höfum við séð hann svo vel þveginn
og pressaðan, að hann liktist fiski frá
íslandi, sem vottaður var 8A þur, en var
það þó varla, og hvað léttunina snerti,
var okkur sagt að hún væri sízt meiri á
þessum grænlenzska pressufiski, heldur
en á þeim 8/< verkaða frá íslandi. Má
því búast við að grænlenzki fiskurinn
verði okkar fiski hættulegur keppinautur.
Innflulningur lit Spánar á pressufiski.
Forstjóri eins stórs fiskinnflutningsfirma
í Sevilla sagði okkur, að hann teldi eng-
an vafa á þvi, að mikið mætti auka inn-
flutninginn á honum til Suður-Spánar,
bæði stórum og smáum, en til þess að
það tækist mætti vigtarrýrnunin ekki fara
fram úr venjulegri rýrnun á Labra, eða
ekki fram úr 2°/o. Ástæðan til þessa væri
hinn hái tollur á Spáni, sem reiknaður
væri eftir þeirri vigt, sem talinn er á
farmskírteinunum. Ef við því hugsuðum
til aukins innflutnings á þessum fiski,
yrðum við annaðhvort að pressa hann
svo vel, að rýrnunin færi ekki fram úr
þessum 2°/o, eða vigta 53 — 54 kg. i pakka,
sem við seljum sem 50 kiloa (ef rýrn-
unin væri 10°/o). Eru þessi ummæli al-
veg í samræmi við það, sem hefir verið
skýrt frá áður.
Þess viljum við geta, að Norðmenn
virðast hafa mjög mikinn hug á því nú,
að búa til samskonar pressufisk og Labra
og við og koma honum inn á okkar