Ægir - 01.05.1930, Blaðsíða 32

122
Æ G I R
að borga 35—36 sh. cif. verð, þrátt fyrir
liið núverandi lága gengi pesetans (kring-
um 39 fyrir £).
Barcelona (Catalóníumarkaðurinn) á
altaf að geta liorgað 1 sli. hærra verð fyr-
ir pakkan heldur en Bilbao, þ. e. a. s. þeg-
ar fiskurinn er hæfur fvrir Barcelona-
markaðinn.
Viðvíkjandi gengi pesetans er það, að
segja að nú er fullvrt að stjórnin sé alveg'
hætt við að hugsa um að verðfesta hann,
ætli sér að leiða það mál alveg hjá sér,
geyma það handa þeirri stjórn, sem taki
við að afstöðnum kosningum, sem ekkert
virðast enn ætla að nálgast. Skal því engu
spáð um gengið.
Þegar aðgætt er, hve afli okkar og Norð-
manna er mikill í ár, er bert, að báðum
þessum löndum er nauðsynlegt að verð-
inu sé stilt í það hóf að neyzlan geti orðið
sem mest. Út í þetta hefir nokkuð verið
farið hér og ennfremur verð okkar með
tilliti til samkepninnar við Noi’ðmenn.
Ekkert veit ég fyrir Ixvaða verð Færeying-
ar munu ætla sér að selja sinn fisk, og
því ekkert minst á þá. Ef að vanda lætur
má miklu frekar húast við því að þeir
undir selji okkur, heldur en Norðmenn.
Verðið er liér alstaðar miðað við 50 kg.
pakka á Spáni og 60 kg. pakka i Portúgal.
í Ítalíu eru sagðar miklar hirgðir vegna
lélegrar sölu undanfarið. Frétt hefi ég að
eitthvað væri húið að selja þangað af nýj-
um lahradorþorski fyrir 28 sh. cif. (pr. 50
kg. pk.).
Frá 1. april var í öllum hæjum á Ítalíu
afnuminn bæjartollurinn á saltfiski og
stórfiski. Þessi tollur er misjafn i hæjun-
um, frá 20—40 lirur fyrir 100 kg. í Genoa
og Neapel mun liann hafa vei'ið 30 lirur.
Góð áhrif ætti þetta að hafa á neyzluna,
þó sagt sé að þess hafi enn ekki gætt.
Þeirrar nýjungar skal hér getið að með
s.s. Anfinn komu liingað til Barcelona 140
smál. af frosnum fiski frá H.f. Kveldúlfi,
en þar sem fiskurinn er enn ekki kominn
á markaðinn, get ég ekkert sagt um árang-
urinn af þessari merkilegu tilraun.
Nefndarálit
um styrktarsjóði sjómanna.
Úr skýrslu sifiasta Fiskiþings, hcfir nefndarálit
]iað fallið niður, er hér birtist, sbr. bls. 84—85 i
skýrslunni.
Fiskifélaginu hafa öðrn hvoru borist
heiðnir frá ellihrumum uppgjafa-far-
mönnuni og skipstjórum, um einhvern
lítilfjörlegan styrk til framfærist sér, en
þeim hefir ávalt verið vísað á bug, vegna
þess að það hefir aldrei haft neitt fé til
þess konar styrkveitinga, og mundi hafa
kornist út á hála hraut, ef það einu sinni
lxefði lagt úl á liana. Beinlinis hefir félag-
ið því miður aldrei getað styrkt þurfa-
menn af þessu tæi, en á liinsvegar með
starfsemi sinni að stuðla að því, að fisk-
veiðarnar geti gefið þeim, sem þær stunda
sem aðalatvinnu til Iangframa svo mikið
i aðra hönd, að þeir, með fjTÍrhyggju og
ef þeir vei'ða ekki fyrir óhöppum, geti
tryggt sig gegn örhirgð í ellinni.
Þó að Fiskifélagið sjálfsag't hafi fundið
þörfina á styrktarsjóði fyrir uppgjafa sjó-
menn, þá lxefir málinu ekki verið veru-
lega hreyft á Fiskiþingi fyrri en nú, að
fulltrúi Vestfirðinga, Arngrímur Fr.
Bjarnason, kaupmaður i Bohmgavík,
hreyfði málinu í byrjun þessa þings, og'
lagði fram meðfylgjandi uppkast að
skipulagsskrá fvrir styrktarsjóð sjómanna
i Bolungavik (Hólslu’eppi), sem í ráði er
að stofna nú á næstunni.
Mál þetta var rætt nokkuð á þinginu
og fekk þar góðar undirtektir. Var þvi
svo vísað til allsherjarnefndar, til frekari
íhugunar.