Ægir - 01.06.1936, Blaðsíða 3

Æ G I R
MÁN AÐARRIT FISKIFÉLAGS ISLANDS
29.
arg.
Reyltjavík — Júní 1936
Nr. 6
r
Islenzkur saltfiskur
á að vera hvítur.
Eftir Svein Árnason fiskimatsstjóra.
Grein þessi er að efni til samhljóða
útvarpserindi, sem ég ílutti í fyrrahaust,
eR af þvi það fjallaði um það atriði, sem
eg álit mest áríðandi í flskverkun, þá
Þykir mér rétt að rifja það upp, ])egar
fiskþurkun er nýbyrjuð.
Því hefur verið haldið fram með réttu,
að gæðum íslenzks saltfisks hafi farið
aftur á undanförnum árum. Orsökin til
þess er að nokkru leyti hirðuleysi, en
ttð mestu breyttar veiðiaðferðir. Áður
var fiskurinn mestmegnis veiddur á hand-
færi, og stuttar lóðir. Hver einasti fisk-
ur var tekinn bráðlifandi af önglinum,
°g skorinn strax, svo honum gæti blætt
át. Fiskmagnið var lítið og aðgerðin fór
fi'am stuttu eftir að lumn var veiddur.
I3egar togarar komu til sögunnar varð
fiskmagnið meira, og minni nákvæmni
höíð við hvern einastakan fisk, enda var
þessum fiski þá haldið sér, og hann seld-
ur fyrir lægra verð. Nú er mest af fisk-
inum veiddur jöfnum höndum á togur-
um og stórum vélskipum, en síðan þau
komu til sögunnar, er lögð í sjóinn svo
löng lína, að meira og minna af fiskin-
um er dasað og dautt, þegar lnin er
dregin upp. Fiskurinn lendir svo í slór-
um kösum, og aðgerðinni er ekki lokið
fyr en löngu eftir að fiskurinn veiddist.
»Hráefnið«, sem saltfiskurinn er gerð-
ur úr er þannig ekki svipað því eins
gott og fyrrum.
Yerkuninni í landi hefur aftur á móti
ekki farið aftur, heldur þvert á móti.
Aukin þekking og bætlar aðferðir hafa
gert það að verkum, að við höfum hald-
ið velli í samkeppni við aðrar þjóðir,
þrátt fyrir afturför í gæðum hráefnisins.
Eg lief átt þess kost að sjá aftur og
aftur saltfisk okkar á erlendum mark-
aði og keppinautanna til samanburðar.
Eg hef sannfærst um, að það er eitt ein-
kenni, sem hefur fremur öðru haldið
uppi áliti islenzka fisksins. Hann er að
jafnaði hvitari og blœfallegri en fiskur
keppinautanna. Það er líka víst að kaup-
endur að islenzkum fiski, búast við að
liann hafi þennan kost, en ef út af því
ber, þykjast þeir illa sviknir.
Það hefur verið álit ýmsra manna hér,
að það væru að eins Spánveriar og í-
talir, sem gerðu þessa kröfu. En þetta
er mesti misskilningur. Eg hef nýlega
sannfærst um það suður í Portúgal, að
þar álíta menn þetla mikilvægasta kost
vörunnar; og skýrslur þeirra Thor Thors
og Kristjáns Einarssonar um Ameríku-
ferðir þeirra, bera vott um, að þar sé
þessu eins varið.
Petla atriði í verkun og gegmslu salt-
fisks, verðum vér pví ekki einungis að
halda fast í, heldur gera pað sem hœgt
er og skgnsamlegt, til pess að rœkta petla