Ægir - 01.06.1936, Blaðsíða 9

Æ G I R
127
af umstöflun, og hún getur meira að
segja, orðið til hins lakara, ef umstaílað
er í heitu veðri.
Þá er að síðustu eitt atriði, sem mér
virðist margir ganga framhjá eða telja
þýðingarlítið. í gamla daga var fiskin-
um alltaf snúið, svo að hann þornaði
jafnt á fisk og roð. Þessu hafa nú ilest-
ir hætt, bæði vegna verksparnaðar og af
því að þess er ekki þörf með linverk-
aðan fisk. En þegar t. d. Portúgalsfisk-
ur er alltaf breiddur með roðið niður,
þá gulnar hann á fiskinn i síðustu hreiðsl-
unum og er auk þess linur roðmegin,
einkum þykkur fiskur. Menn þurfa því
alltaf að hreiða siðustu 2—3 eða jafnvel
íleiri breiðslur af þessum fiski á grúfu.
Og að lokum vil ég svo endurtaka
þetta: Fiskur, sem gulnar, er allstaðar
illa séður á útlendum markaði og verð-
ur nr. 2 eða verri, en að hvítur og hrein-
leguv blœr á að vera sérstakt einkenni á
öllum íslenzkum saltfiski.
Sveinn Arnason.
Sjaldséðir fiskar.
í júníhefti Ægis síðasil. ár sagði ég,
undir þessari yfirskrift, mjög stuttlega frá
tveim fiskum, sem eru fágætir hér við
land, það voru augnasíldin og liafállinn.
Hinn fvrtaldi hefir ekki sést hér síðan,
það ég veit, en hinn síðar taldi hefir þar
á móti gerl það, og skal því sagl frá því
nánar, með örfáum orðum, auk þess
sem gelið verður um annan fisk fágæt-
an, sem fengist hefir hér í vetur, oftar
en einu sinni.
1. Hafállinn [Conger vulgaris, á
Norðurlandamálum Havaal, á þýzku
Meeraal, á ensku Conger Eel) hefir hing-
að til aðeins fengist við Vestmanneyjar,
þangað til hann í fyrravetur fékkst í
Miðnessjó og að sögn úti fyrir Horna-
firði, eins og ég skýrði frá í áður nefndri
grein í Ægi. En sú grein gaf lilefni til
þess, að ég fékk að vita um tvo fiska
til, af þessu tæi, sem veiðst höfðu (á lóð)
eftir það, og á ég það að þakka hugul-
semi Runólfs Jóhannessonar, fiskimanns
í Yestmanneyjum; hann fékk iníða fisk-
ana, annan af rab. »Trygg« Ve 316, sem
liafði fengið hann í Fjalíásjó grunnt, c.
20. mai, hinn af mb. »Gæfan« Ve 203,
á heimamiðum Veslmeyinga, í marz
1935. Runólfur lýsti fiskinum svo greini-
lega, að ekki var nm að villast, að hér
væri nm hafál að ræða (annar var 100
cm, hinn 65 cm langur) og hann gerði
meira, hann lét matreiða þá báða, steikja
og sjóða og neytti liann og heimafólk
hans fiskanna og þóltu þeir sælgæli, sem
öllum varð golt af. Loks veiddist einn á
mb. »Sæhrímni«, (á lóð) á djúpmiðum
Faxaflóa (í Miðncssjó?) c. 27. apríl síð-
astliðinn. Eg sá hann og mældi; hann
var 113 cm og átti að reykjast, því að
reyktur kvað hann líka vera sælgæli eins
og l'rændi hans, vatnaállinn. 1 viðbót við
þá 8 hafála, sem fengist höfðu hér við
land (Vestmanneyjar), þegar fiskurinn
fékkst í Miðnessjónum í fyrra vor, hafa
nú fengist, að honum meðtöldum, 4 eða
sennilega 5 síðustu 2 árin; er það til-
tölulega miklu tíðara, en áður var og
hafa 2 eða (ef Hornafjarðarfiskurinn er
talinn með) 3 þeirra fengist norðar en
áður og bendir það á hið sama og ég
sagði í fyrri grein minni, að sjór sé nú
nokkuð heitari á norðlægari slóðum við
Suðurland, en áður, meðan fisksins varð
aðeins vart á hlýjasta svæðinu (o: við
Vestmanneyjar).
Ekki er ólíklegt að fleiri hafálar hafi
verið (eða séu) hér á sveimi, en þeir,
sem veiðst hafa og væri golt, ef fiski-