Ægir - 01.10.1939, Blaðsíða 14

228
Æ G I R
Þar eð ríkisstjórriinni er vel kunnugt
um þetta ástand, er óskiljanlegt, að hún
skuli ekki ötullega hafa revnt að ráða
hót á þvi, þegar hún hefir getað það án
eins eyris útgjalda. í sjónum við Græn-
land er mergð af fiski, sem engin veiðir,
og þar mundu Færeyingar geta notað
göniiu skipin sín, sem á öðrum, ekki jafn
fiskisælum miðum, geta ekki keppt við
ný og nýtízku útbúin skip. Færeyskir
fiskimenn liefðu getað aukið tekjur sín-
ar uiri lielming, eða meira, ef þeir hefðu
fengið levfi til að veiða í Grænlenzkri
landhelgi, en það hefir þeim verið mein-
að, einnig liin síðustu ár, þegar verulegt
neyðarásland liefir verið í Færeyjum.
Þegar skútu- og skonnorluveiðin með
gamaldags liandfæri hvrjaði að bregðast,
iiafa menn iiér reynt að t)reyla til um
veiðiaðferðir. Dragnótaveiðar hafa verið
reyndar, en vér fáum ekki leyfi til að
auka þær, því að ríkisstjórnin getur ekki
látið oss í té kvóta fyrir meiru en 450
smál. Þá liefir togaraútgerð verið reynd.
Tveir togarar voru keyptir jneð ríkisláni,
en svo var tekið fyrir þau lán. Samt sem
áður gátu menn kej'pt 2 togara án ríkis-
láns á síðustu vertíð, og nú aftur 2 tog-
ara, en nú neitar þjóðbankinn um gjald-
evri til frekari kaupa. Og rikisstjórnin
neitar um levfi til fiskveiða í grærilenzkri
landhelgi, þar sem við getum þó enn not-
að gömlu skipin okkar. Þetta gerist sam-
tímis því, sem atvinnulífið hér á eyjun-
um á við harðvituga kreppu að stríða.
Sannarlega eru Færeyingar þrautseig
þjóð, að þeir skuli þola slíka meðferð i
mörg ár.
Stríðstryg'giiigarfélag
íslenzkra skipshafna
var stofnað laugardaginn 28. október.
Stofnendur voru: Islenzka rikið, trvgg-
ingarfélögin, Sjóvátrvggingarfélag. Isl.,
Brunabótafélag ísl., Tryggingarstofnun
ríkisins og skipaeigendur. Áhælttufé fé-
lagsins er ákveðið 600 þús. kr. og áhyrg-
ist ríkissjóður 60% af því, tryggingarfé-
lögin hvert sín 10%, alls 30%, og skipa-
eigeridur 10%. Hlutverk félagsins er ein-
ungis að tryggja skipshafnir gegn dauða
og örorku af völdum stríðsslysa. — Rík-
isstjórnin gaf út bráðabirgðalög til stofn-
unar á félaginu, og fara þau hér á eftir:
„Stofna skal vátryggingarfélag, sem heitir
„Stríðstryggingarfélag islenzkra skipshafna“,
og er hlutverk þess aS tryggja gegn dauSa og
örorku af völdum stríSsslysa skipshafnir á
þeim íslenzkum skipum, sem slíka tryggingu
þurfa aS kaupa.
MeS stríSsslysum er átt viS öll slys, sem
verða beinlínis af völdum styrjaldar eSa horg-
araóeirða, þar sem vopnum er beitt.
Trygging samkvæmt lögum þessum tekur
einnig til þess, er skipshöfn ferst með skipi,
sem týnist, án þess að til spyrjist, hversu tvnst
hefir.
Til tryggingar á skuldbindingum þeim, sem
félagið tekur á sig, skal sjá því fyrir áhættu-
fé, sem nemur 600 000 krónum. Ábyrgist rik-
issjóður 60% af áhættufénu, eigendur skipa
þeirra, sem tryggja skipshafnir sínar frá byrj-
un lijá félaginu, 10%, en 30% af áhæltufénu
er lagt fram af þeim innlendum vátryggingar-
félögum, sem þátt taka í tryggingunni. — Vá-
tryggingafélögin þurfa þó ekki að leggja á-
hættufé sitt fram, ef þau skuldbinda sig til
þess fyrirfram að taka að sér sinn hluta af
hverri einstakri tryggingu, sem stríðstrygg-
ingafélagið tekur að sér á eigin áhættu.
Tryggingarstofnun rikisins og Brunabóta-
félagi íslands er heimilt að taka að sér liluta
af vátryggingu skipshafna samkvæmt lögum
þessum, ásamt öðrum ábyrgðarfélögum.
Engir þeirra, sem taka þátt í félaginu, á-
byrgjást skuldbindingar umfram hið fram-