Ægir - 01.08.1950, Blaðsíða 29

Æ G I R
155
Erfiðleikar í sjávarutvegi Breta.
í vor og sumar hefur mikið verið ræit
°S ritað i Englandi um þá erfiðieika, sem
sjávarútvegurinn þar á við að etja. Verður
hér rakið að nokkru, sem fram hefur kom-
í þeim efnum, því að sjáifsögðu skiptir
el<ki litlu máli fyrir íslendinga, hversu Bret-
ar snúast við því að rétla liag þessa at-
vinnuvegar. Það, sem liér verður sagt, er
f^Ht saman iir ýmsum blöðum, en þó eink-
Uni úr „Fish Trades Gazette“ og „The
l'isliing Ne\vs“. Til þess að gera saman-
úurð við okkur auðveldari hef ég alls stað-
si’ umreiknað í ísl. krónur.
Síðan styrjöldinni lauk, hefur það verið
almenn krafa enskra togaraeigenda og fiski-
inanna yfirleitt að nema á hrott verðlags-
akvæði á fiski. Sögðust þeir vera búnir að
lá meira en nóg af höftum, sem á þá hefðu
verið lögð og óskuðu einskis frekar en
írjálsrar verzlunar. í lok síðasta árs lét rík-
isstjórnin það boð út ganga, að hún væri
lyrir sitt leyti fús á að upphefja höftin 15.
apríl nú í ár, og var það gert. En nú er svo
l<oxnið, að mikill þorri þeirra manna, sem
oskaði eftir frjálsri verzlun, krefjast verð-
lagsákvæða á ný.
Of mikill framleiðslukostnaður og minnk-
andi neyzla á fiski valda aðalörðugleikunum
1 brezkum sjávarútvegi. I júlímánuði í sum-
ar var kosin nefnd í neðri málstofu þings-
lns «1 þess að gera tillögur um á hvern
hatt niætti ráða hót á erfiðleikum þessa
alvinnuvegar. Einn af nefndarmönnum er
Hector M’ Neil, Skotlandsráðherra og full-
h'úi Breta hjá Sameinuðu þjóðunum. I sam-
handi við þessa nefndarkosningu urðu mikl-
ar umræður um sjávarútvegsmálin og var
þar hent á, að mikil kreppa væri yfirvof-
andi í brezkum sjávarútvegi, en hann væri
sem kunnugt er einn af höfuðatvinnuveg-
um þjóðarinnar ásamt landbúnaði og kola-
vinnslu. Síðan 1939 hefur útgerðarkostn-
aður þre- til fjórfaldast. Fyrir styrjöldina
var úthaldskostnaður togara á dag 914—
3142 kr., en er nú 2742—3107 krónur. Bun-
kerskol kostuðu 1939 73 kr. smál., en kosta
nú 235 kr. Hráolía hækkaði einungis vegna
gengislækkunar Breta um 32^ %. En sam-
timis og útgerðarkostnaður hefur stórhækk-
að, hefur neyzla fisks minnkað, og á heima-
markaðinum á fiskurinn í harðri samkeppni
\ið önnur matvæli, sem gagnstætt fiskmeti
eru framleidd með ríkisstyrk. Þá er þess
að geta, að innflutningur á fiski hefur þre-
faldast að magni síðan 1939. Árið 1938 voru
fluttar til Bretlands 53 þús. smál. af fiski,
eða 6.6% af öllum þeim fiski, sem Bretar
neyttu. Árið 1947 var innflutningurinn orð-
inn 181 þús. smál. eða 19.2% af öllu fiski-
magninu. Árið 1949 minnkaði innflutning-
urinn í 16.9% og fyrstu þrjá mánuði þessa
árs varð hann 20 þús. smál. minni en á
sama tíma í fyrra.
Því hafði verið haldið fram, að bann
gegn innflutningi á fiski til Bretlands mundi
injög bæta aðstöðu brezkra útgerðarmanna.
F.n Hector M’ Neil svaraði því til í neðri
málstofunni, að stjórnin gæti ekki fallist
á að setja liömlur á innflutning erlends
fisks. Það væri ekki einvörðungu pólitík
þessarar stjórnar heldur hefði svo verið í
langa hríð. Til þess að greiða fyrir sölu á
^/b Sæfari var aflahæstur, félck 173.5
smál. í 46 róðrum. Meðalafli hans í róðri
varð 3.773 kg. Sæfari er 36 rúml. að stærð,
eign Andvara li/f í Súðavik, en formaðnr
a honum er Jakob Elíasson.
Heita var næg og var seld á kr. 1.30 pr.
kg. Fyrir lifur var greitt kr. 1.30 fyrir lítr-
ann fram til 20. marz, en 30 aurar eftir
það.