Ægir - 01.08.1950, Blaðsíða 31

Æ G I R
157
Alt við með dag eða útlialdsdag, er sá tími
fi’á því skipið leggur úr höfn í veiðiferð og
þangað til það ltemur aftur, burtfara- og
komudagur meðtaldir. —Reglur þessar um
styrk til útvegsins skulu gilda frá 31. júlí
«1 30. janúar 1950.
Þegar kunnugt var um þessar styrkveit-
i»gar lét Hector Hughes, þingmaður frá
-áberdeen, svo um mælt í neðri málstof-
>mni, að allir væru óánægðir með þær, enda
liýddu þær sama og fleygja lieini fyrir solt-
inn rakka. Þessi stuðningur komi að litlu
sem engu liði, og muni áreiðanlega ekki
boma i veg fyrir þau vandræði, sem fram-
nndan séu. í öllum fiskveiðibæjum er æ
fleiri skipum lagt upp, af því að ekki svar-
ar kostnaði að gera þau út. Fiskveiðarnar
eru einn af böfuðatvinnuvegum þjóðarinn-
ör °g 1 milljón manna befur á einbvern
batt atvinnu við þær.
Eitt af því fyrsta, sem þarf að gera til þess
að aðstoð við sjávarútveginn komi að liði,
er að lælcka útgerðarkostnaðinn, því að eins
°g nú horfir er bann ekki í neinu samræmi
y*ð fiskverðið. Einungis stjórnin getur kom-
þessu í kring með þeim bætti að lækka
skatta. Það er ógerningur fyrir sjávarút-
veginn að keppa við atvinnugreinar, sem
framleiða matvæli með ríkisstyrk. Það verð-
lu’ nreð einhverju móti að auka fiskneyzl-
11 na i landinu, en það getur ekki lánast
nenra fiskverðið lækki, því að almenningur
bvartar yfir of háu fiskverði. Sama máli
er að gegna með siblina. Síldarútvegsnefnd
er í vandræðum með að selja liana. Eins
°g sakir standa er brezk saltsíld alltof dýr
fyrir Þjóðverja og aðrar Evrópuþjóðir. Á
liessu getur ekki orðið breyting nema að
laekka útgerðarkostnaðinn. Rætt dreifingar-
fyrirkomulag og lækkun flutningskostnaðar
gctur einnig haft mikla þýðingu fyrir þenn-
an atvinnuveg. Þar sem nær allar fiskveiði-
bjóðir í Evrópu eiga við mikla örðugleika
að glíma, væri ráðlegt að efna til alþjóða-
ráðstefnu með það fyrir augum að leysa
þennan vanda. Þar sem brezka stjórnin hef-
Ur lýst því yfir, að bún vilji bjarga sjávar-
utveginum, á bún að láta liendur standa
Saltfisk verð viá Grænland.
Norðmenn, sem stunda þorskveiðar við
Bjarnarey og Vestur-Grænland fá.kr. 2.17
fyrir kg af söltuðum málfiski, ef hann er
tekinn í flutningaskip við G,rænland, en sé
hann veginn, eftir að honum hefur verið
skilað á land á Mæri, er greitt fyrir hann
kr. 2.40 pr. kg. Verðmismunurinn liggur
í rýrnuninni á fiskinum. í þessu fiskverði
er styrkur úr verðjöfnunarsjóði, er nemur
11.4 aur. pr. kg. Þykir eðlilegt að styrkja
þá útvegsmenn, sem leggja mikið í kostnað
og í mikla áhættu við að gera skip sín út
til veiða á fjarlæg fiskimið. Verðið er mið-
að við ísl. peninga.
☆
Israelsmenn hyggja á fiskveiðar.
Fiskimálaráðuneytið í Palestínu er með
nýsköpunaráform á prjónunum í sambandi
við fiskveiðar. Samkvæmt þessu áformi er
gert ráð fyrir, að fiskimenn í Palestínu
verði orðnir fimm þúsund 1952 og að þeir
geti aflað 15 þús. smál. af fiski á ári, en
það er % hlutar þess, sem ísraelsmenn
nota af fiski. Ráðgert er að fiskiflotinn
verði 75 togarar (eru nú 20), 60 mótor-
bátar og 500 smábátar til veiða á grunn-
miðum. Til þess að koma þessari nýsköp-
un í framkvæmd er talið að þurfi 157%
milljón kr., miðað við ísl. peninga.
☆
Fiskaflinn f Austur-Þýzkalandi.
Síðasll. ár öfluðu Þjóðverjar, sem búa
á hernámssvæði Rússa, 27 500 sinál. af
fiski, en nú hefur fiskifloti þeirra verið
aukinn svo, að gert cr ráð fyrir, að afli
þeirra í ár verði 50 þús. smál.
fram úr ermum og gera strax það sem gera
þarf, því að eftir hálft ár getur það orðið
um seinan. — Þannig fórust Hector Hughes,
þingmanni frá Aberdeen, orð í þinginu, þá er
honum varð kunn bráðabirgðaraðstoð
brezku stjórnarinnar við sjávarútveginn og
sem lýst befur verið bér að framan.