Ægir - 01.08.1950, Blaðsíða 49

Æ G I R
175
sín, og kemur það ekki að notum. Það
verður því aldrei of oft brýnt fyrir þeim,
sem bera ábjrrgð á verkinu, að ryðvarnar-
farvinn verður að berast á áður en gróður-
varnarfarvinn er notaður, því að undirfarv-
inn dregur i sig leifar gamla farvans, ver
auk þess ryðgun og myndar harðan og slétt-
an yfirflöt fyrir gróðurvarnarfarvann.
Því er oft ekki veitt fullnœgjandi at-
hygli, að magn eiturupplausnarinnar er að
luiklu leyli háð ryðvarnarfarvanum. Fram-
leiðendum hefur að sjálfsögðu verið kunn-
ugt um þetta í mörg ár, og blöndun þeirra
a ryðvarnarfarvanum og gróðurvarnarfarv-
anum er þannig samræmd, að báðar teg-
undir verka sem ein samstæða.
Bolur skipsins sé rækilega hreinsaður,
aður en farvinn er borinn á. Bezta aðferðin
er að þvo bolinn jafnóðum og dælt er úr
þurrkvínni og hreinsa sjávargróður og hrúð-
ur með þar til gerðri sköfu. Til þess að
farvinn komi að tilætluðum notum er undir
því komið, að vel sé hreinsað undir, eins og
gert er undir allar tegundir af málningu.
Stundum gefa ríkisstjórnir út fyrirmæli
um gerð botnfarva, sem ætlaður er til notk-
unar á herskip. 1 sambandi við þetta skal
vakin athygli á því, að þótt farvinn henti
vel þess konar skipum til sérstakra nota,
er ekki víst að hann sé hentugur fyrir kaup-
shiP eða til að bera hann á á venjulegan
hátt.
Lesandanum skal bent á, að blöndun
hinna nýjustu tegunda af gróðurvarnar-
farva er byggð á margra ára reynslu, og
unðað við áframbaldandi endurbætur megi
vænta þess, að frekari árangur náist með
að framleiða enn j)á betri samsetningu, þeg-
ar l3ær rannsóknir, sem nú standa yfir,
verða hagnýttar.
Menn gera sér sjaldan grein fyrir þvi, að
letland á í raun og veru engan keppinaut
1 framleiðslu á gróðurvarnarfarva, og mun
það sýna sig, að þess konar farvi, sem fæst
j.a uðrum siglingaþjóðum, er brezk fram-
riðsla eða er framleiddur á staðnum með
séi leyfi tii ag nota brezka „formuIu“.
Stærsti saltfiskfarmur til Brazilíu.
í byrjun júnímánaðar tók norska skipið
,,Cometa“ stærsta farm af verkuðum salt-
fiski, er nokkru sinni hefur verið sendur
til Brazilíu. Um þennan saltfiskfarm segir
„Sunnmörs Posten“:
Það er ástæða til að vera ánægður með
þetta met. En samtímis hefur verið sett
annað met, sem er annars kyns og ekki
jafn ánægjulegt. Vér mundum verða undr-
andi, ef vér spyrðum það, að nokkru sinni
hefði verið innheimt meira útflutningsgjald
af einum fiskfarmi, en hér átti sér stað. —
Farmurinn var um 50 þúsund kassar og
útflutningsgjald af kassa var um 100 lcrón-
ur (kr. 228.50 ísl.) eða um 5 millj. króna
(11 425 þús. kr. isl.), en andvirði farms-
ins var 12 millj. kr. (27 420 þús. kr. ísl.).
☆
Saltfiskverá í Færeyjum.
Blaðið „Dimmalætting“ gelur þess 11.
maí síðastl., að í þeim mánuði hafi full-
staðinn salfiskur verið keyptur beint úr
skipi fyrir kr. 2.93 pr. kg. Sama blað get-
ur og þess 27. maí siðastl., að þá sé salt-
fiskur seldur til Ítalíu fyrir kr. 3.67 pr. kg
og til Spánar fyrir kr. 4.49 pr. kg. Hér er
miðað við ísl. peninga.
☆
Leiárétting.
í síðasta tbl. Ægis stóð Friðgeir Þor-
steinsson sexn höfundur að grein um
Bræðslufélag Keflavíkur, og svo var einnig
undir mynd, er þar birtist. Á báðum stöð-
um átti að standa Friðrik, svo sem fram
kom í lesmálinu. Er Friðrik beðinn afsök-
unar á mistökunum.
Ritstjóri: Lúðvík Kristjánsson.
Ríkisprentsmiðjan Gutenberg.