Ægir - 15.12.1971, Blaðsíða 30

404
Æ GIR
ingar“. Þessi grein tryggði þá sjómönnum fulla
greiðslu sinna launa, þó enginn fulltrúi væri frá
sjómannasamtökunum, en þeir eru 3. Fjórði maður
er svo frá F. í. B., rígbundinn við þeirra sjónar-
mið, og hlýtur að vera miklum hæfileikum gæddur,
ef tekið er tillit til, hve miklu hann hefur áorkað
fyrir F. í. B. í sjóðsstjórninni, en einmitt þeir 2
aðiljar, sem nefndir hafa verið, eru líklegastir að
þurfa samvinnu við til hagsbóta fyrir sína um-
bjóðendur.
L.l.U.-maðurinn getur í sumum tilfellum orðið
skiptur milli báta og togara, ef svo ber undir.
Þannig eiga bátarnir, sem þó leggja margfaldan
meirihluta af fjármagninu til sjóðsins, aðeins
Wz-—2 menn, sem örugglega styðja sjónarmið
þeirra í ágreiningsmálum.
Við lítum svo á, að sanngjarnt væri, að 1 sam-
eiginlegur fulltrúi væri frá Sjómannasamtökun-
um, bæði í þessari nefnd og í sjóðsstjórninni, fiski-
málastj. oddamaður eins og verið hefur, hinir
stjórnarmeðlimirnir hljóta að eiga að vera frá
Landsfjórðungunum 4, Reykjav og Vestm., kosnir
af útgerðarsamtökum bátadeildanna á hverju
þessara svæða.
Þá teljum við, að reynslan sé búin að sanna
það, að nú beri algjörlega að aðskilja F. í. B. frá
bátadeildunum, þar eiga engin samskipti að eiga
sér stað meira, annað en að innheimta útistand-
andi skuldir við F. I. B.
Frá upphafi hafa bátadeildirnar verið látnar
lána F. í. B. stórfé, sem í mörgum tilfellum hefur
dregið úr bótum til bátanna, jafnframt því að
sýna þeirra afkomu betri en hún raunveruleg
hefur verið. Þetta hefur verið gert á móti vilja
útgerðarmanna almennt á bátaflotanum, eins og
oft hefur komið fram á L. I. Ú.-þingum, en tog-
arasjónarmiðin hafa ráðið í sjóðsstjórninni, illu
heilli, í þessu máli og lánveitingar réttlættar með
því, að á þeim væri ríkisábyrgð.
Verði eitthvert tillit tekið til þessara 2ja höfuð-
sjónarmiða okkar, teljum við svo mikið hafa
áunnizt, að aðrar breytingar, sem gerðar kunna
að verða, séu hreinir smámunir miðað við þessar
tvær. Þó viljum við lýsa andstöðu okkar við fyrri
hluta tillögu Sjávarútvegsnefndar varðandi afla-
tryggingasjóð, a-lið, á nýlega afstöðnu Fiski-
þingi, þingskjal nr. 23, þar segir: „Að bátar í
sama stærðarfl. o. s. frv.“ Þetta er framsett til
að draga enn meira af fé sjóðsins til dauðu svæð-
anna en verið hefur, en í sama hlutfalli minnkaði
þá bótavon betri veiðisvæðanna.
Þá eiga bótatímabil að vera 2 yfir árið á öllum
bolfiskveiðum, vetrarvertíð til 15. maí, sumar- og
haustúthald út árið. Síldveiðar, stór skip, vetrar-
vertíð, sameiginleg notkun síldar-, fisks- og loðnu
nótar til 15. maí, síðan 1 bótatímabil út árið,
minni síldarskip að 120 tonnum, sem aðeins stunda
sumarveiðar, verði í sérbótaflokki.
Þá er ein breytingartillaga, sem við leggjum
áherzlu á að fá inn í lögin. I samningum um tog-
veiðikjörin er kveðið á um, að á bátum 50—90
tonn skuli vera 9 menn á báti, (annars staðar
50—110 tonn, 8 menn). Þessari hámarkstölu hef-
ur verið reiknað með til bóta. Nú höfum við
reynslu fyrir því, að svona marga menn þarf alls
ekki á þessa báta. í hinni gífurlegu manneklu, sem
er, fæst jafnvel alls ekki þessi samningstala, auk
þess vilja áhafnir ekki vera fleiri en nauðsyn
krefur, vegna þess að þá lækka kjörin hjá þeim.
Vegna þessa höfum við Vestmannaeyingar verið
nær eingöngu með 5—6 menn á þessum bátum.
Nú hefur sjóðsstjórnin á liðnum árum lækkað
bæturnar til bátanna frá áður nefndri hámarks-
tölu, eftir því hve margir menn hafa verið á bát.
Þetta er því óskiljanlegra sem það er staðreynd,
að fáir menn eru miklu dýrari í skiptaprósentu
en fleiri menn fyrir útgerðina, og ættu bæturnar
því að fara hækkandi en ekki lækkandi með færri
mönnum. Það er ákveðin skoðun okkar, að þessi
bátastærð eigi að miðast við 6 manna áhöfn, og
bætur við það miðaðar, sem þá myndi verða sú
algengasta eins og er.
Þá er nauðsynleg breyting á niðurlagi 12.
greinar, en þar segir: „Skip, sem stundað hafa
veiðar % bótatímabils eða skemur, koma ekki til
greina við bótaútreikning." I beinu tilfelli er ekk-
ert við þetta atriði að athuga, en þó geta orðið til
útgerðartilfelli, sem óréttlátt er að láta heyra
undir þennan lið laganna, t. d. byrjar togbátur
15. maí á fisktrolli, er á því til miðs júní. (Hann
gæti alveg eins verið með humartroll á sama tíma).
Þá skiptir hann yfir á hitt trollið, og er með
það í mánuð og tuttugu daga. Nú hefur aflinn
brugðizt þennan tíma, og þess vegna tekur þessi
bátur aftur fiskitrollið og er með það út veiði-
tímann, jafnvel árið. Þetta hefur oft átt sér
stað hér. I heild er veiðitímabilið bótaskylt, en nú
á samkv. lögunum að draga frá 1 mánuð til bóta.
Þessi veiðarfæri eru svo til alveg eins í öllum
rekstri, báturinn var við veiðar allt bótatímabil-
ið. Er ekki ranglátt að hegna útgerðinni í bótum
fyrir það að hún gerði tilraun til að bæta rekstur
bátsins með yfirskiptingunni? Eru þarna ekki of
þröng sjónarmið, sem nauðsynlegt er að verði
löguð?
Við höfum nú bent á það helzta, sem okkur
finnst ábótavant við sjóðinn og lög hans, og
teljum, að ef nefndin tekur ekki ábendingar okk-
ar til greina, skaði hún sjóðinn stórlega með því.
Þá koma vonandi önnur útvegsmannafélög með
það sem okkur hefur sézt yfir í endurskipulagn-
ingu aflatryggingasjóðs.
Virðingarfyllst,
f. h. stjórnar Útvegsbændafélags Vestmannaeyja,
Jóhann Pálsson,
(sign.).