Ægir - 01.04.1977, Blaðsíða 13

Fréttapistlar. . .
i
oran C-kort
(®fii það séu ekki ein átta ár, síðan sá er
st i,a r^tar skrifaði fyrst um nauðsyn sér-
akra fiskikorta fvrir fiskimenn okkar og
væri handa um söfnun upplýsinga til
1 rar kortagerðar. Þekking fiskimannastétt-
aglnnar sjálfrar væri þar nýtt með þeim hætti
ieitað væri til fiskimanna sem væru af-
roa kunnugir á hinum einstöku miðum.
^enn, sem róið hafa á tilteknar slóðir alla
ejVlna þekkja botnlag og aðrar aðstæður
^ns 0g stofugólfið heima hjá sér eða betur.
Ur í vetur báru tveir þingmenn (Pét-
tili'1®Ur^SS0n °S Sverrir Hermannsson) fram
°gu þess efnis og væru þessi fiskikort jafn-
aric^^ t'óran C-kort, enda er það staðsetning-
erfi að ryðja sér hér til rúms, þar sem
það
er nákvæmara staðsetningarkerfi innan
„ e<lns ramma en Loran A. Fiskiþing hafði
þin Samfrykkt um Þetta mál haustið 1975 og
eft'^rnennirnir voru a® fylgja þeirri samþykkt
með tillögu sinni á Alþingi.
haflð- ^ær fækniiegu breytingar, sem orðið
eink ^ lsienzHa fiskiflotanum undanfarin ár,
Urn togveiðiflotanum, hafa orðið miklar
horfnabreytÍngar. Gamlir skipstjórar hafa
0 lð í land og ungir menn tekið við, eins
Jafnan á breytingatímum.
jr Var því nauðsyn að hefja þetta verk fyr-
no^rum árum að safna upplýsingum til
ar fiskikorta. Lóranlínurnar var alltaf
þei teikna inn á kortin. Nú eru margir
ja rra’ sem bezt þekktu til togveiðislóða við
í h^’ ^orfnir til feðra sinna. Mér koma
tnu 1 fijótheitum menn eins og Guð-
Ur-n Ur Markússon, Vilhjálmur Árnason, Sig-
tnarn ^inarsson> K°iheinn Sigurðsson og fjöl-
iea ^U' aðrir’ sem hafa horfið með ómetan-
stöð tleiíi<ingu a fiskislóðum við landið. í ver-
rne(iVUnUm vi®a er varia orðið að finna mann
Urn n°hkra verulega reynslu af fiskislóðun-
9ð h . if)stjóramir eru yfirleitt ungir menn
ir r^reifa sig áfram en þeir hafa reynzt fljót-
sjn argir að átta sig á slóðinni með tækjum
Ijqj,.111 °g ef þeir fengjust til að leggja þessari
beki a®erð liðsinni sitt, þá ber að nýta þá
*HlngU.
hað
er fiskimannastéttin sjálf, sem á að
leggja sig fram við gerð þessara korta og að-
stoða Sjómælingastofnunina með ráðum og
dáð. Kortin eru ætluð fiskimönnunum og þeir
eiga að ganga í málið, mennirnir. Ef við nenn-
um ekki að standa í þessu, þá er sú leið til að
biðja Englendinga að lána okkur (eða gefa)
Kingskortin sín yfir íslenzku togslóðirnar,
þeir þurfa ekki að nota þau meir, og við svo
fært inn á þau. Ég væri ekki hissa á þó þetta
væri það næsta, sem heyrðist um íslenzka
fiskikortagerð. Bæði Englendingar og Þjóð-
verjar eiga í fórum sér miklu meiri upplýs-
ingar um íslenzkar fiskislóðir, veðurfar og all-
ar aðstæður en okkar fiskimenn.
Rek gúmbáta
Ætli sé ekki komið nokkuð á þriðja ár síð-
an Pétur Sigurðsson bar fram á Alþingi til-
lögu, sem samþykkt var um könnun á reki
gúmbáta. Það hefur jafnan reynzt erfitt að
átta sig á reki gúmbátanna, þegar sjóslys
hafa orðið á hafi úti í óveðrum. Bátana get-
ur rekið mjög hratt að því er virðist, ef vind-
ur er hvass. Það er ekki hægt að segja að
hvatskeytslega hafi verið brugðist við. Til-
raunir hófust í vetur norður á Halamiðum,
og fóru fram við hinar verstu aðstæður, eins
og vera bar. Það kom náttúrlega í ljós að
bátana rekur mjög hratt í hvassviðri, en auð-
vitað þarf að gera margar tilraunir, enda er
það ætlunin, áður en hægt sé að gera sér grein
fyrir rekhraða þeirra almennt og í mismun-
andi hvössu veðri. Einnig kom það í ljós við
þessa tilraun, sem hér um ræðir, að gúm-
bátarnir eru ekki örugg björgunartæki við hin-
ar verstu aðstæður. Sjómönnum kemur þetta
ekki á óvart, en landmönnum gengur illa að
trúa því, að þegar aðstæður eru sem verstar
á hafi úti, reynast öll björgunartæki verr en
ráð hefur verið fyrir gert. Þær reglur um
notkun tækjanna, sem mönnum finnst svo auð-
velt að halda, reynast mönnum ekki eins auð-
veldar, þegar allt er í grænum sjó á hafi úti
og það er öllu minni reisn yfir gúmbát sem
björgunartæki í norðaustan stórviðri norður á
Halamiðum, en mönnum sýnist í höfninni í
Reykjavík við æfingar. Svo er um fleiri tæki.
Þess vegna er þetta rétt prófunaraðferð að
ÆGIR — 111