Ægir - 01.04.1977, Blaðsíða 21

Sjálfstýring:
Decca 550 GM.
vegmælir:
Sagem, gerð LHS.
Miðunarstöð:
Taiyo TD-A130.
Loran:
Decca DL 91, sjálfvirkur
Loran C móttakari, með
skrifara af gerð 350T.
Lýptarmælir:
Simrad EQ 38 með MA
botnstækkun og TE 3
Púlssendi.
Lýptarmælir:
Simrad EQ 50 með MA
botnstækkun.
Fisksjá:
Simrad CI.
Netsjá:
Simrad FB 2 með EQ
sjálfrita, FI botnþreifara
og sjóhitamæli og 2000 m
kapal.
Talstöð:
Sailor T 122/R106, 400 W
SSB.
Örbylgjustöð:
Sailor RT 143.
Örbylgjustöð:
Sailor RT 144.
Af öðrum tækjabúnaði má
nefna Amplidan kallkerfi og
vörð frá Sailor. Auk þess er
fyrirhugað að setja í skipið
Simrad SB2 asdik. Aftast í brú
eru stjórntæki fyrir togvind-
ur, aðalhjálparvindu (sex
tromlur) og flotvörpuvindu.
Átaksmælar og víralengdar-
mælar eru fyrir togvíra með
aflestri í brú.
Af öryggis- og björgunar-
búnaði má nefna: Einn slöngu-
bátur, þrír 10 manna Viking
gúmmíbjörgunarbátar og Call-
buoy neyðartalstöð.
Leiðrétting
Tvær villur slæddust inn í
lýsingu á vindubúnaði Sæborg-
ar ÞH 55 í 5. tbl., bls. 99 í 3.
dálki. I 22. línu stendur 18
mm0, en á að vera 180 mm0,
í 31. línu stendur 160 1/mín,
en á að vera 200 1/mín.
Fréttapistlar . .
Framh. af bls. 115.
^^Ppnjadeild
ticF-n af hjartasjúkdómum þjóðarinnar á
j-rj-s.Urr| heilsuleysistímum er að hrófla upp
sér j'asotnuu- Jafnvel dönsk hænsnahús eiga
að ástvini- sem mega ekki til þess hugsa,
la ,'ss _ sjáist engin merki í höfuðborg Is-
sinuS-rniðrÍ’ hvernig Danir bjuggu að fiðurfé
því ^ öld, og reyndar öðrum búfénaði,
setn^if ií:urnbaldarnir á Bernhöftstorfunni eru
söfn ,nnu&t er aðallega gripahús. En minja-
1111 in hefur nú víða á sér skynsamlegri og
Pef'nrntiiegri blæ og er tengd mikið hinum
lail °0Undnu atvinnuvegum, sjávarútvegi og
svjg- Uriaái- Allt starf, sem unnið er á því
atr’Gr lofsvert og þar er aðeins um það vafa-
Kr,c.f 1 ræða, hversu mikið eigi að dreifa
þ Urn minjum.
bpp^ -er areiÚaniega vafasöm stefna, að koma
þett Sofnum í hverjum afdal og skoruvík og
er Verði svo hvergi fugl né fiskur. En þetta
en ? serfræðilegt viðfangsefni safnamanna,
Li leikmanns. Hinsvegar hefur leikmað-
ur gilda ástæðu til að blanda sér í umræður
um varðveizlu gamalla skipa.
Sú söfnun held ég að varla geti endað nema
með mikilli áramótabrennu, þegar menn sæju
og finndu á pyngjunni, hvert sú söfnun leiddi.
Fjölbreytni flotans fer sivaxandi og breyting-
arnar í skipagerðunum örar, og það yrði fljót-
lega óviðráðanlegt að varðveita eintak af
hverri gerð, sem hefði gengið sér til húðar.
Þar sem módelsmíð er orðin mjög fullkomin
iðngrein, sýnist mörgum ráðlegra að láta
smiða vönduð líkön af hinum ýmsu skipa-
gerðum og hinum ýmsu sögufrægu skipum
flotans, bæði þeim, sem landsfræg hafa orðið,
og eins gæti hver verstöð átt líkan af sínu
afburða-happaskipi, því að allar verstöðvar
eiga sér eitt slíkt. Þessar hugleiðingar eru
sprottnar af umræðum í borgarstjórn Reykja-
víkur um sjóminjasafn. Auðvitað hefði eng-
inn staður á landinu meiri efni á því að gera
það vel úr garði en Reykjavíkurborg, en líkast
til ætti nú borgarstjórn Reykjavíkur fyrst að
bæta löndunaraðstöðuna við Reykjavíkurhöfn.
Hún er hvergi lakari (nema á Egilsstöðum).
Ásg. Jak.
ÆGIR — 119