Ægir - 01.04.1977, Blaðsíða 14

fara á haf út og gera tilraunirnar við verstu
aðstæður. En hvað er að frétta af framhalds-
tilraununum ?
Hörpudisksveiðar
Fyrir nokkrum árum bundu menn miklar
vonir við það á ýmsum stöðum, að hörpu-
disksveiðar gætu reynzt arðvænlegar. Það
hefur þó verið dauft yfir þeim undanfarin ár,
nema í Breiðafirðinum. Heildaraflinn 1975 var
ekki nema 2400 tonn og síðastliðið ár 3600
tonn. Handúrskurður á skelinni reyndist of
dýr og hörpudisksmiðin ekki eins öflug eins
og menn höfðu haldið. Þessar veiðar hófust á
Vestfjörðum (Bolungavík) á síðasta áratug,
en þar trénuðust menn upp á þeim bæði vegna
mikils vinnslukostnaðar miðað við fáanlegt
verð um þær mundir, og miðin virtust ekki
ætla að þola mikla sókn. Hörpudisksveiðar
hafa því legið niðri við Djúp undanfarin ár, en
nú hafa verið leyfðar veiðar þar á 1000 tonnum
í ár og hafa fjórir bátar frá ísafirði fengið
leyfi til veiðanna. Annað ísfirzku fyrirtækj-
anna, sem gerir út þrjá bátana á þessar
veiðar (Rækjuverksmiðja Olsens) hefur orðið
sér úti um úrskurðarvél, sem getur skorið úr
4 tonnum á klukkustund af hörpudiski. For-
ráðamenn fyrirtækisins segja, að það verði
að auka þann kvóta, sem fyrirtækinu er ætl-
aður, ef vélin á að borga sig. Hún kostar um
20 milljónir króna og er fengin frá Skotlandi,
þar sem hörpudisksveiðar eru þróaður at-
vinnuvegur.
Sjómannasamningarnir
I marzmánuði sögðu aðildarfélög Sjómanna-
sambandsins upp samningum þeim, sem lög-
festir voru í byrjun september í haust. Sjó-
mannasamningarnir falla því úr gildi 15. maí.
Óráðið er enn, í lok marz, hvað vestfirszku
sjómannafélögin ætlast fyrir.
Þó að vel gangi nú almennt hjá sjómanna-
stéttinni skyldu menn jafnan hafa það í huga
að tekjur þeirra eru sveiflukenndar og það
nær engri átt að almenningur heimti sömu
árstekjur og sjómenn, þegar bezt árar fyrir
þá í afla og verðlagi — nema þessi sami al-
menningur ætti þá að lækka líka tekjur sín-
ar, þegar afli bregzt hjá sjómönnum eða verð-
fall verður á mörkuðum.
Mannavandræði
Það hefur orðið það sama upp á teningnurn
og undanfarnar vertíðir, að það hefur reynzt
vandkvæðum bundið að manna netabátana
vönu fólki og reyndar ekki fengizt íhlaupafólk
heldur til róðranna sumstaðar, þótt góð afD'
von væri. í frétt úr einni sunnlenzku verstöð-
inni segir, að ekki hafi lánazt að manna fylli"
lega bátana í verstöðinni, þótt afli væri um
tíma 20—30 tonn í róðri.
Mikil aflaaukning
Botnfiskafiinn frá áramótum til marzloka
varð 141 þús. lestir, en var á sama tímabili 1
fyrra 113 þús. lestir. Bátaaflinn nærri 20 þús-
lestum meiri nú (83.7/64.2) og togaraaflim1
tæpum 10 þús. lestum meiri (57.4/48.4)
Verkfall og gæftaleysi dró úr heildaraflaU'
um í fjTra. Afli í róðri er skiljanlega minm
nú en í fyrra á þessu sama tímabili. Það er
jafnan svo, að í stöðugum gæftum verður afl1
pr. róður minni en þegar sjaldan gefur, nema
fiskur sé ótakmarkaður, sem hann er víst ekkj-
Það er sennilega ekki alveg sama í því daerm-
hvort róðrar eru 5 þúsund eða 10 þúsund.
Verzlun við sænska hunda
Við erum í þann veginn að taka upp vonandi
góða verzlun við sænska hunda með því a<'1
selja þeim kolmunna. Og nú er von á mikW
ramakveini.
Það er nefnilega enginn hörgull á fólkt
sem þenur sig á þingum og mannfundum yfl1
því, að við skulum heldur veiða fisk í dýrafóð'
ur en í hungrað fólk í þriðja heiminum.
Satt er það, ekki er það skemmtilegt. E”
staðreyndin er nú bara sú, að ef við færum
að veiða fyrir hungrað fólk, þá gæti það fólk
ekki einu sinni greitt flutningskostnaðin11;
hvað þá sjálft andvirði vörunnar. Það
112 — Æ GI R