Ægir - 01.10.1985, Blaðsíða 37

^egja verunni á fyrstu togurunum,
^fuðu ekki mataræðið, en sögðu
Þó mikinn mun til hins betra hjá
^ví sem var á skútunum. Smám
Sarnan fóru kokkarnir að kunna
Detur sitt fag og fjölbreytni tók þá
aukast í mataræðinu en það
ea áfram að vera maganum erfitt
^ uienn urðu að éta mjög hratt á
°gurunum og þurftu mikið að
eta, því að menn brenndu miklu
1 togarastreðinu. Veðurfræð-
'n8ur, einn af frumherjum græn-
^tiskenningari nnar hérlendis,
enndi eitt sinn veðurfræði í
Vdrnannaskólanum og boðaði
^önnum aukið grænmetisát til
siús. Því var illa tekið.
^hfarriar
^að sýnist manni hafa verið
')°^kalegt meðalmanns verk að
hreyfa sig í hlífum fyrstu togara-
mannanna.
Sjóstakkarnir voru þykkir og
þungir og olíubornir og svo stífir
að þeir gátu staðið einir í frostum
og þá náttúrlega ekki liðlegaryfir-
hafnir að hreyfa sig í við vinnuna.
Sjóstígvélin voru leðurstígvél
með trésólum og það mátti heita
ógerningur að beygja í þeim fót-
inn um hnéð meðan þau voru ný
en menn hlupu nú samt á þessum
staurfótum, því að hlaupin byrj-
uðu strax á togurunum og fylgdu
síðutogurunum alla tíð.
Smám saman myndaðist
beygja á leðurstígvélin um hnéð
og þau voru svo víð að ofan, að
menn gátu þrátt fyrir beygjuna
staðið með beinan fót í stígvél-
unum en líka beygt fótinn um
hnéð án mikilla átaka og að því
leyti varð beygjan til bóta. En við
beygjuna styttust stígvélin, urðu
ekki lengur klofstígvél og hlífðu
illa lærunum, ef frussaði undir
stakkinn eða hann kipptist upp á
mönnum þegar þeir bogruðu og
oft sat svo stakkfaldurinn vegna
beygjunnar á brúninni á stígvél-
inu og það rann af stakknum
niður í stígvélin, og þá erenn eftir
að geta þess um þennan voðalega
fótabúnað, að það mátti heita
ógerlegt að halda stígvélunum
þéttum í skóinn, og færu þau að
leka var erfitt að þétta þau.
Ullarvettlinga notuðu menn
viðflatningu en slægðu berhentir
ef veitt var í ís og höfðu á enska
lagið, héldu á fiskinum. Alla
netavinnu unnu menn berhentir,
hvernig sem viðraði og var það
ekki síður kaldsamt í frostum en
slægingin.
Menn voru jafnan vel peysaðir
undir þykkum stökkunum og í
þykkum prjónabrókum og
þykkum vaðmálsbuxum, troll-
buxum, svonefndum, og voru
þannig hlýlega klæddir, en það
var þeim verst, hvað þeir voru oft
blautir í fætur.
Þeir áttu kaupiö sitt
Kjarasamningar voru heldur
betur einfaldari á fyrstu árum
togaranna en síðar varð. Nú eru
þetta orðnar heilar bækur, en í
fyrstu aðeins kaupupphæðin
skráð í ráðningarsamning og
búið.
Eins og sést af skipshafnar-
skránni af Forsetanum, sem birt
var hér í fyrstu greininni, var kaup
manna misjafnt í sömu skipshöfn.
Þeir hafa eflaust verið taldir
fullgildir hásetar, Guðbjartur
Jóakim og Kristinn Magnússon,
vanir menn frá enskinum, og þeir
höfðu 80 kr. mánaðarkaup, en
þeim færari hefur Páll Jónsson
ÆGIR-585