Ægir - 01.02.1992, Blaðsíða 16

68
ÆGIR
2/92
með. Það ber að hafa í huga að
veiðin á þessum tegundum er að
aukast mikið, fyrst og fremst vegna
betri veiðitækni og betri markaðs-
setningar.. Flest okkar þekkja trjónu-
krabba og yfirleitt er hann rauður.
Önnur krabbategund sem heiti á
latínu (Geryon quinquedens) og á
ensku er kallaður rauður krabbi
finnst á mjög mörgum stöðum í
Atlantshafinu (2. mynd). Hann hef-
ur fundist á 40 m til 2200 m dýpi.
Aðal veiðisvæðið er á dýpi frá
500—700 m. Við norðaustur-
strönd Bandaríkjanna eru stund-
aðar töluverðar veiðar á þessum
krabba. Bátarnir eru með allt upp í
600 gildrur hver í þremur trossum.
Lengdin á hverri trossu er allt að
10 km. Þegar gildrurnar eru teknar
um borð er veiðin flokkuð. Allur
kvenkrabbi og allur krabbi sem er
með skelbreidd minni en 11,5 sm
er látin aftur í sjóinn. Þannig
hjálpa fiskimennirnir við að halda
við stofninum. Krabbinn er siöan
klofinn og skelin og innyflum hent
sem er u.þ.b. 45% af krabbanum.
Það sem er hirt er ísað niður eða
fryst fyrir frekari vinnslu. Ég tek
þetta aðeins sem dæmi um hvern-
ig krabbaveiðar eru stundaðar á
þessu ákveðna svæði, þannig að
lesendur fái smá innsýn í hvernig
krabbaveiðar eru stundaðar. Hér
við land hefur orðið vart við
krabbategundir í djúpköntum en
tilraunir sem gerðar voru við
suðurströndina fyrir allmörgum
árum gáfu ekki góðan árangur. En
það hlýtur að vera krabbi hér í
djúpköntum eins og annars staðar
í heiminum. Eitt sem gott er að
hafa í huga er að báðar þessar
veiðiaðferðir, þ.e. línu- og gildru-
veiðar eru eins og sagt er um-
hverfisvænar.
Fyrir báta á grunnslóð eru miklir
möguleikar á gildruveiðum og
þegar hafa verið reyndar gildru-
veiðar á humri. Einnig eru margar
krabbategundir hér á grunnslóð
sem hugsanlegt er að veiða. Kost-
urinn við að veiða á grunnslóð er
að möguleiki er á að koma með
aflann ferskan eða hreinlega lif-
andi í land. Eins og sagt var frá í
útvarpinu um daginn þá er aðal-
sportið þessa dagana hjá svoköll-
uðum uppum í Japan að fara á
veitingastað og biðja um lifandi
fisk eða krabba á diskinn. Gildru-
veiðar eru stundaðar tiltölulega
stutt frá landi og þar sem sam-
göngur eru góðar er ekkert mál að
senda lifandi fisk hvert sem er.
Einnig eru mikil skeljamið hér
við land og tæknin við að veiða
þessar tegundir er til staðar en það
tekur tíma að finna og komast inn
á markað. Það er skoðun mín að
einna erfiðast sé að koma nýrri
skelfisktegund inn á markað, og
þá á viðunandi verði. Reynsla
okkar við kúfiskveiðar ætti að hafa