Tímarit lögfræðinga - 01.01.1963, Síða 9

ísland“. Bandið í síðar greindu nafni er þýðingarmikið.
Það sýnir, að landnámsmennirnir höfðu ekki í hyggju
að mynda nýtt ísland, lieldur þing (Vatnsþing) eða eins-
konar goðorð, sem þeim fannst sjálfsagt að kalla „Nýja-
ísland“.
Fvrstu linurnar í Stjórnarlögum Nýja-íslands eru
á þessa leið:
„Stjórnarlög Nýja-íslands.
1. kafli: Skipting Nýja-Islands.
Landnám íslendinga í Nýja-lslandi nefnist Yatnsþing.“
Sambandið milli stjórnarinnar í Ottawa og lýðræðis-
fjTÍrkomulagsins í Nýja-íslandi var ljóst þeim, sem
stjórnarlögin sömdu engu síður en hinuin fornu goðum
var augljóst sambandið milli goðorðanna og Alþingis.
Ein af athvglisverðustu greinunum í stjórnarlögunum
er 5. gr. í kafla nr. XIV:
„5. gr. Flutningur mála við vfirstjórnina.
Hann (þingmálastjórinn) skal flytja öll þau mál, er
þingið varða og ganga þurfa til yfirstjórnarinnar, og til-
kynna byggðastjórum allar fyrirskipanir hennar, að því
er þingið snertir.“
Sagan getur þess ekki, að þingráðsstjórinn hafi fengið
margar fyrirskipanir frá yfirstjórninni. Traust og tiltrú
yfirvaldanna voru þau beztu meðmæli, sem Islendingar
gátu fengið.
I stjórnarlögunum er samið um kosningarrétt, kjör-
gengi, byggðanefndir og þingráð. Þinginu, sem kallað
var Vatnsþing, var skipt í fjórar byggðir eða byggðalög.
Þingráðsstjórinn slcipaði embætti svipað fylkisstjóra,
nema að þvi leyti, að liann var kosinn af hyggðanefndar-
mönnum þingsins. I liverju byggðarlagi var kosin 5
manna byggðarnefnd, einnig tveir sáttasemjarar og einn
varasáttasemjari. Hver byggðarnefnd kýs sinn byggðar-
stjóra og varabyggðarstjóra.
Kosningarétt á hver maður, sem er 18 ára að aldri „og
hefur óflekkað mannoi'ð“, þessi siðarnefndu orð munu
Timarit lögfræðinga