Tímarit lögfræðinga - 01.01.1963, Blaðsíða 25

an inn, án þess að setja á liann band. Innsetjandi ábyrg-
ist, ef féið treðst undir af húsþröng, eða hús fellur á fén-
aðinn eða garður, nema því aðeins, að fénaðurinn felli
sjálfur ofan á sig. Innsetjandi ber enga ábyrgð á.því,
þótt féið stangi livert annað til bana. Samkvæmt þessu
á innsetjandi að fara svo með fénaðinn sem góður og
skynsamur maður myndi gera. Réttur ágangsþola liggur
í því, að liann á rétt á að taka ágangsfénaðinn undir um-
sjón sína og halda lionum unz uslagjöld eru greidd. Ef
eigandi vill eklci út leysa, skal féið standa inni til fimmt-
ar, þ. e. þangað til fimm dagar eru liðnir, frá innsetn-
ingu, en að þeim fresti liðnum má selja það.
Samkvæmt cðli málsins og með hliðsjón af ákvæð-
um laganna um innsetning húfjár, er líklegt, að halds-
rétti yrði hér játað til tryggingar bótagreiðslu fyrir tjón,
sem orsakazt hefur af liltekinni eign annars manns, enda
verður hald anðvitað aðeins lagt á þá tilteknu eign, sem
skaðinn er sprottinn af.
IV. Ilvers konar eign sem er, gelur út af fyrir sig
verið andlag baldsréttar, jafnt fasteignir sem lausafjár-
munir, jafnvel hlutir, sem aðeins liafa minjagildi fyrir
eiganda en eigi almennt fjárgildi, t. d. sendibréf (bréfa-
söfn. Sumir virðast að vísu vera þeirrar skoðunar, að
hald yrði ekki lagt á fasteignir, en sú slcoðun fær naum-
ast staðizt.1) Það þyrfti sérstaka lagaheimild til að
undanskilja fasteignir haldsrétti, en slík lieimild er ekki
fyrir hendi. Hitt er annað mál, að í reyndinni verður
sjálfsagt fátítt, að hald sá lagt á fasteignir. Allir Iausa-
fjármunir, sem geta verið vörzlu undirorpnir, geta verið
andlag haldsréttar, þ. á m. skuldabréf og skjöl. Mál-
flulningsmenn eiga t. d. lialdsrétt i málsskjölum til trygg-
1) Sbr. Einar Arnórsson, Tímarit lögfræðinga, II. árg., bls.
240, en þar segir: „Handveð og haldsréttur er bundinn við
lausafiármuni.“ Það virðist ekki rétt að setja haldsrétt að þessu
leyti á bekk með handveði, sbr. Hrd. XX, bls. 365, þar sem gert
sýnist ráð fyrir haldsrétti á fasteign.
Tímarit lögfræðinga
23