Ægir - 01.10.1996, Blaðsíða 20

jafnsannfærður um að einhver fyrirtæki
yrðu gjaldþrota eða hættu botnfisk-
vinnslu.
„Saltfiskverkun mun aukast en við
eigum eftir að sjá miklar breytingar í
greininni. Aðalvandinn er hráefnið og
verðið á því."
Guðbrandur Sigurðsson, nýráðinn
framkvæmdastjóri Útgerðarfélags Akur-
eyringa, sem er meðal stærstu fyrirtækja
í landvinnslu hélt erindi á fundi Lands-
bréfa um erfiða stöðu fiskvinnslunnar
og reyndi að svara spurningunni um
leiðir til að snúa tapi í hagnað. Guð-
brandur taldi engar „patentlausnir" í
sigtinu en benti á nokkra þætti. Stór-
auka þyrfti vömþróun, brjótast úr viðj-
um einhæfrar bitavinnsiu og auka fjöl-
breytni framleiðslunnar. Hann sagði að
afköst landvinnslunnar væm ekki við-
unandi og hvatti til aukinnar sjálfvirkni
og aukinnar áherslu á vinnuvistfræði.
Einar Svansson, framkvœmdastjóri á Húsa-
vík, segir að fiskvinnslan muni leita hag-
kvœmustu leiða í erfiðri stöðu en því fylgi
óhjákvœmilega uppstokkun og gjaldþrot
einhverra.
Hann taldi einn af dragbítum greinar-
innar vera skort á endurnýjun starfs-
fólks þar sem uppistaðan í starfsliðinu
væru rosknar konur og barnungar en
fáir kysu að eyða bestu ámm starfsæv-
innar í fiskvinnslu. Gera þyrfti auknar
kröfur til skólakerfisins á þessu sviði og
fyrirtækin þyrftu að gera átak í að halda
í vana starfsmenn.
Þó ráðleggingar Guðbrands séu góðar
er hætt við að verst stöddu fyrirtækin,
mikið skuldsett í þröngri stöðu, eigi
fárra kosta völ því vöruþróun kostar
mikið fé, aukin sjálfvirkni kallar á fjár-
festingar og sömuleiðis kostar fé að
halda í gott starfsfólk.
Hver verður framtíðin?
Það er erfitt að spá og sérstaklega um
framtíðina, sagði einhver vís maður.
Þeim sem Ægir ræddi við varð tíðrætt
um að vandi botnfiskvinnslunnar væri
ekki einfalt mál og því tengdust ótal
fleiri þættir og vandinn væri ekki að-
eins tölur á blaði heldur væri bakvið
tölurnar að finna lifandi fólk í hund-
raða ef ekki þúsunda tali sem sæi lífs-
afkomu sinni stefnt í voða. Sá sam-
dráttur sem margir spá í hefðbundinni
botnfiskvinnslu mun koma verst niður
á meðalstórum og litlum stöðum á
landsbyggðinni þar sem fá atvinnu-
tækifæri eru önnur. Þótt þróunin hafi
verið sú undanfarin ár að fólki í hefð-
bundinni fiskvinnslu hafi fækkað á
landsbyggðinni hefur ekki fjölgað nýj-
um atvinnutækifærum heldur fólks-
fækkun orðið jafnt og þétt. Þeir sem
haldið hafa tryggð við sitt pláss og sitt
frystihús sjá nú aðeins svartnætti
framundan.
Hinu er ekki að leyna að sá boðskap-
ur sem samtök fiskvinnslumanna fluttu
landsmönnum nú á haustdögum lendir
eins og oft áður inn í hina pólítísku um-
ræðu og er kallaður „grátkórinn" í
grínaktugum tón. Gárungar segja að
kórinn hafi sungið fagurlega að þessu
sinni en áheyrendur hafi tekið flutn-
ingnum fálega og þótt efnisskráin
kunnugleg.
Einn af viðmælendum blaðsins líkti
þessu við dæmisöguna um drenginn
sem hrópaði: úlfur, úlfur og flestir
þekkja. Þó margir yppti öxlum og telji
holan hljóm í viðvörunum fiskvinnslu-
manna bendir margt til þess að nú sé
úlfurinn raunverulegur og því nauðsyn-
legt að bregðast við svo hann ekki éti
smaladrenginn. □
Brimrún selur öll
tæki í Helgu RE
Helga RE er nýjasta fiskiskip Is-
lendinga, glæsilegur rækjutogari,
smíðaður I Noregi. Sú nýbreytni var
höfð við þegar samið var um kaup á
rafeindatækjum fýrir skipið að í stað
þess að skipta við marga heildsala
var gerður einn heildarsamningur við
Brimrúnu ehf. á Hólmaslóð.
Samningurinn fól í sér að Brim-
rún seldi og setti upp öll fiskileitar-
tæki, staðsetningartæki, siglinga-
og fjarskiptatæki í Helgu. Brimrún
er umboðsaðili fyrir Furuno, Skanti
og Thrane&Thrane og þau tæki sem
ekki eru framleidd af þessum aðil-
um útvegaði Brimrún og tekur
ábyrgð á.
Auk þess að tækjavæða brúna í
Helgu seldi Brimrún sjónvörp, mynd-
bandstæki og útvörp í hvern klefa,
innanhúskallkerfi í allt skipið, síma-
kerfi og bókstaflega allan rafeinda-
búnað á þessu sviði.
Tveir tæknimenn frá Brimrúnu
unnu í nokkrar vikur í skipasmíða-
stöðinni í Noregi við uppsetningu
allra tækjanna og komu heim með
skipinu. Þeir eru ekki óvanir slíkum
verkum því Brimrún setti upp tölu-
vert af tækjum í Guðbjörgina ÍS
þegar hún var í smíðum þó sá
samningur væri ekki eins víðtækur
og þessi.
Að sögn Björns Árnasonar hjá
Brimrúnu felast í þessum samningi
miklir kostir fyrir útgerðina sem þarf
einungis að hafa samskipti við einn
aðila um viðhald og ábyrgð á öllum
tækjabúnaði skipsins. Það eykur
enn á hagræðið að skrifstofur Ingi-
mundar hf., sem gerir Helgu út, eru
hinum megin við götuna.
„Þessi samningur er mikil viður-
kenning fyrir þau tæki sem við eru
að selja og ekki síður fyrir Brimrúnu
og þá þjónustu sem fyrirtækið veit-
ir.“
20 ÆGIR