Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1931, Blaðsíða 16
16
urskonar helgi fór að færast yfir postulana. Þegar í stað á síS-
ari parti 1. aldarinnar, þegar þeir voru farnir héSan, og sér-
staklega þegar 2. öldin var hafin, fóru menn aS gefa orSum
þeirra miklu meiri gaum, og sú sannfæring fór aS rvSja sér
til rúms, aS eini öruggi leiSarsteinninn út úr ógöngunum væri
orö postulanna.
Allt þetta knúSi því i eina og sömu átt. Ivristnin varS aS
eignast nýtt ritsafn, en gamla ritsafniS varS aS haldast. Gamla
ritsafniS var heilagt í hugum manna. ÞaS var gagnlegt i deil-
unum viS marga af villumönnunum. ÞaS hafSi líka veriS
biblía Jesú Krists sjálfs og' postulanna. Því varS ekki haggaS.
En jafnframt jókst og' styrktist sannfæringin um nýja ritsafn-
iS og þörfin á því. Þó má ekki láta sér detta í hug, aS þessi
hugsun væri mönnum aS svo komnu meSvitandi. Þvi fór fjarri.
En hún var til, þörfin var til, og afliS, sem har í þessa átt, var aS
verki, þó aS enginn einn maSur hefSi gert sér grein fjTÍr því.
Notkun kristilegra rita.
Þó er enn ólaliS þaS, sem mest greiddi götu þess, aS rit
þessi næSi festu í kirkjunni. En þaS er notkun þeirra í söfnuS-
unum þegar frá uppliafi. Allt þaS, sem áSur liefir nefnt veriS,
lilaut aS leiSa til þess, aS menn fyndi smámsaman þörfina á
ritsafni, en sannleikurinn er sá, aS eitt er aS finna ósjálfrátt
til einliverrar þarfar og annaS þaS, aS finna ráS til þess aS
hæta úr lienni. Og lestur ritanna greiddi meira en nokkuS ann-
aS götu þess, aS úr þessari þörf yrSi hætt. Og liann greiddi
úr því á þann hátt, aS leiSa lilaut til nýs ritsafns viS hliS þess,
sem fyrir var.
GuSsþjónustan mun snennna liafa skipzt i fjóra parta. 1.
þaS, sem guS segir viS mennina; 2. þaS, sem menn segja viS
guS; 3. þaS, sem menn segja viS menn, og 4. sameiginleg mál-
tíS. ÞaS, sem komast átti aS, var'S aS geta falliS undir ein-
hvern af þessum liSum.
Undir 1. liSinn kom lestur ritningarinnar. í ritningunni og
hvergi annarsstaSar talaSi guS beinlínis viS mennina. Undir
2. li'Sinn komu hænir og ákall og ef til vill tungutaliS (1. Ivor.
14, 2). Undir 3. liSinn kom svo prédikun allskonar og áminn-
ingar. Og undir þann liS liefir þaS svo veriS látiS falla, er ein-
liver góS rit voru lesin i söfnuSunum. Á þau liefir veriS litiS
alveg sömu augum í þessu efni eins og nnumlega vitnisburS-
inn, livort sem um hréf var aS ræSa eSa minningar um frels-
arann, sem einhver hafSi ritaS.