Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1931, Qupperneq 60

60
sambandi Hirði Hermasar. íreneus vitnar i hann athuga-
semdarlaust eins og hann væri sannheilagt rit. Tertúllían
aftur á móti snerist í skoðun sinni á þessu riti. Framan af
1 I
hafði liann mætur á því, en snerist svo gegn því og jós yfir
það ókvæðisorðum fyrir siðferðisslæleik, og fann því þá allt
til foráttu eins og lians var siður, er liann beitti sér gegn
einhverjum.1)
Ritskrá Múratórís.
Skömmu fyrir miðja 18. öld fann hókavörður Ambrósíusar-
hókasafnsins í Mílanó skrá eina, sem telja verður með merk-
ustu skilríkjum í sögu ritsafns Nýja-testamentisins.2) Bóka-
vörður þessi liét Múratóri, hálærður maður og alþekktur
sagnaritari, og var skráin kölluð eftir lionum. Skrá þessi var
i stórri hók, þar sem ýmsu ægði saman, eins og titt er um
þessliáttar safnverk. Skinnbók þessi var komin i Ambrósius-
arsafnið frá klaustrinu Bobbío í Langbarðalandi, sem írski
trúboðinn og klausturfrömuðurinn Columha hinn yngri
hafði stofnað í lok 6. aldar.
Skrá þessi er því miður ekki heil. Vantar bæði framan af
og aftan af. Er því ekki hægt að sjá t. d. hvort hún hefir
verið ein sér eða partur úr hók. Skráin er nú 85 línur og tek-
ur 3 blaðsiður i bókinni. Hún er skrifuð á latínu, sem fræg
er orðin fj’rir ritvillur og allskonar úrfellingar og hroðaleg-
an frágang. Þykir sennilegast að hún sé rituð af manni, sem
ekki kunni nema lítið í málinu og ef til vill eftir ógreinileg-
um upplestri. Gaf Múratórí hana upphaflega út sem dæmi
upp á það, hve fráleitar uppskriftir geta stundum verið.
Halda sumir að skráin sé þýdd úr grísku.
En þrátt fyrir alla gallana er skrá þessi ineð frægari rit-
um, því að hér er elzta skrá, sem fundist hefir um rit Nýja-
testamentisins, þar sem ritin eru nefnd og gerð grein fyrir
þeim. Er álitið, að skráin muni vera samin í Róm seint á
2. öld og ef til vill skráð af Viktor hiskupi sjálfum, eða að
minnsta kosti eftir lians fyrirsögn. Að minnsta kosti talar
höfundurinn með talsvert miklum þótta, eins og hann vilji
láta taka fullkomið tillit til þess, sem hann segir. Má benda á
dæmi: L. 66: „Sem ekki er unnt að veita viðtöku í hinni
almennu kirkju“. L. 71: „viðurkennum vér“. L. 77, um Hirði >
Hermasar, að hann heri að lesa, en ekki unnt að viðurkenna
V
1) Sjá bls. 102—103.
2) Skrá jiessi er prentuð i viðbæti, bls. 122.