Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1931, Qupperneq 70
70
Varð hann þá var við, að ekki var jafnan að treysta þýðing-
um ritanna. Safnaði liann þá þýðingum og feklc þær fjórar.
Skrifaði liann þær í fjóra dálka, lilið við hlið til þess að hægt
væri að bera saman. Auk þess skrifaði hann hebreska text-
ann og enn frernur liebreska textann með grískum stöfum.
Þetta geysilega rit, sem kallað hefir verið Hexapla i'E£aji).a)
eða Sexföld, er nú glatað að mestu.
Um Nýja-testamentis ritin varð liann þess brátt var, að menn
voru ekki á eitt sáttir, hvaða rit ætti heima i ritsafninu. Hann
sá því ekki annað ráð en rannsaka málið. Komst hann þá að
því, að ritin voru misjafnlega víða viðurkennd, og raðaði
liann þeim eftir því, og fékk 3 flokka: Alviðurkennd rit, vafa-
söm rit og loks andmælt rit. Hefir hann með þessu viljað fara
milliveg milli Alexandríumanna, sem helzt vildu viðurkenna
sem flest og hinsvegar Vesturlandabúa, sem vildu fara var-
lega. Hafði Órígenes um tíma setið til fóta Hippolýtusi í Róm,
og hefir það sennilega haft áhrif á hann frekar í íhaldsátt í
þessu efni.
Órígenes er sannfærður um, að liið nýja ritsafn sé jafn
heilagt og' Gamla-testamentið. Hann segir, að rit G.t. sé 22, og
skrá lians um alviðurkennd rit náði einmitt líka yfir 22 rit.
Hann telur guðspjöllin fjögur „hin einu tvimælalausu“. Hann
þekkir að vísu sérguðspjöll, en gerir jneiri mun á þeim og
fjórum guðspjöllunum en Klemenz liafði gert. Hann taldi
fjögur guðspjöllin ein vera guðinnblásin.
Bréf Páls telur liann 14 eins og Klemenz. En hann hreyfir
þó ýmsum athugasemdum við þvi, að Páll sé höfundur Hebr.
Hann talar t. d. um það, að málið á því og röksemdafærslan
fari í bága við orð Páls um það, að hann vilji ekki koma með
frábærri mælskusnilld eða speki og að ræða hans sé ekki
lærð. Segir Órígenes, að guð einn muni geta skorið úr því,
liver bréfið hafi skrifað. En samt bevgir hann sig' fyrir hefð
og telur bréfið með Pálsbréfum og hefir það sennilega riðið
baggamuninn.
Postulasöguna taldi hann alviðurkennda, svo og' Opinber-
unarbókina. En almennu bréfin taldi hann aðenis tvö alvið-
urkennd, sem sé 1. Pét. og 1. Jóh. Alviðurkenndu ritin verða
þannig 4 + 14 -j- 1 + 2 + 1, eða alls 22.
En þó að hann teldi ekki fleiri rit alviðurkennd, þá var það
aðeins af því, að honum var kunnugt um ágreining um þau,
en alls ekki at' því, að hann teldi þau sjálfur vafasöm. Hann