Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1931, Qupperneq 76

76
alls ekki viss um, livað hann á að gera viS Opinlj. Jóh. Enn-
fremur verSur hann aS játa, aS Hebreabréfinu sé mótmælt i
vesturkirkjunni, en þó vill liann liiklaust telja þaS meS Páls-
bréfum. Loks er svo vafi um Jóliannesarritin, livort ekki beri
aS sldpta þeim milli tveggja höfunda. Getur hann i því sam-
handi um þá sögusögn, aS í Efesus sé tvær grafir eSa tvö leiSi
Jóhannesar, enda felist og í vitnisburSi Papíasar umsagnir
tveggja Jóliannesa.
Evsebius var yfirleitt friSsemdarmaSur og mannsættir. Auk
þess var liann vinur Konstantínusar keisara, sem vildi um-
fram allt fá friS í kirkjunni og þaS hefir enn ýtt undir þenn-
an eiginleilía lians, aS talia eldíi ákveSna afstöSu. Þessa sjást
skýr merki i því, sem liér liefir veriS sagt um ritsafniS, eins
og þaS er lijá EvseJíiusi. En þrátt fvrir aiia óvissuna og gætn-
ina, fór svo, aS þaS var einmitt þetta ritsafn, sem sigraSi, og
vafaiaust eldíi sízt fyrir þessi ummæli liins JærSa og velmetna
Evsebíusar, og aSrar aSgerSir lians. ÞaS eru liin 27 rit vor,
sem liér eru saman komin, i staS 29 rita i ritsafni Órígenesar,
og er því liér um aS ræSa takmörkun aftur, eftir aS ritsafniS
hafSi náS liámarki i Alexandríu.
I þessari nivnd Iiefir þá ritsafniS veriS í afritum þeim, sem
nú voru gerSar lianda liinu ágæta Jmkasafni Pamfilusar í
Sesareu. Þetta var engan veginn þýSingarlaust þegar þess er
gætt, aS bækurnar i þessu safni þóttu ágætari og öruggari en
aSrar bækur. ÞaS var eldd á þessum tíma eins og nú, aS eitt
eintakiS af bókinni væri jafngott og annaS, því allt var undir
þvi komiS, livort afskriftin var gerS af vandvirkni eSa ekki.
— En sérstaklega varS þessi skoSun Evsebíusar örlagarík
vegna þess, aS Kontantínus lveisari Jét bann sjá um 50 band-
rit af Biblíunni banda liöfuSkirkjunum í Ivonstantínópel, og
mátti nærri geta, bvílíka þýSing þaS hafSi, bvaSa rit væri val-
in af þeim, sem þessum miklu bókúm átti aS ráSa. En auk
þess mátti svo búast viS, aS þessi vönduSu handrit mundu
endast von úr viti, enda balda sumar lærSir menn, aS tvö af
þeim muni vera til enn, sem sé VatíkanshandritiS og Sínai-
bandritiS. SínaíbandritiS befir aS vísu þau aukarit, sem Órí-
genes vildi halda, en þó er þaS eftirtektarvert, aS þau eru
ekki á þeim stöSum, sem eSlilegast væri, lieldur eru þau sett
aftast, og er því ekki ósennilegt, aS þau sé sett þar, af því aS
þau bafi þótt góS til lestrar, og til nokkurskonar samkomu-
lags viS þá, sem vildu aS þau væri talin meS. Vatíkansband-