Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1931, Side 108
AFLEIÐINGAR RITSAFNS-MYNDUNARINNAR
Inngangur.
Vér höfum nú rakið myndunarsögu ritsafns Nýja-testa-
mentisins og séð, að sú myndunarsaga er æði löng og marg-
brotin. Það eru mörg hundruð ár, frá því er ritin eru skráð
og þar til Nýja-testamentið er komið i það horf, sem vér
þekkjum. Það eru upp undir 4 aldir, sem líða, áður en hægt
er að seg'ja, að kirkjan ætti viðurkennt ritsafn, með ákveðn-
um ummerkjum. Og' þó er engan veginn liægt að segja, að
menn sé þá allir og allsstaðar orðnir á sama máli. Meira að
segja eru til kristnar kirkjudeildir enn í dag, sem liafa ann-
að Nýja-testamenti en vér, i einstökum atriðum. Þetta kem-
ur ef til vill sumum á óvart, og ef til vill halda einhverjir, að
hér sé á ferðinni einhver „nýguðfræði", er sé að vekja efa-
semdir nm g'ildi Nýja-testamentisins og' að „rétt kenning“ sé,
að halda því fram, að Nýja-testamentið hafi verið svo að
segja fullskapað frá upphafi vega sinna. En þessu fer fjarri.
Saga þessí hefir verið skráð af guðfræðinguni af öllum stefn-
um, og' þeim her mjög svo saman, þó að vitanlega geti greint
á um einstök viðfangsefni.
En þó að myndunarsaga Nýja-testamentisins sé svona löng,
þá er ekki þess að dvljast, að allur síðari hluti hennar er i
raun og' veru ekki annað en sagan af þeim erfiðleikum, sem á
þvi voru, að fá alveg fast ákveðið ritsafn. Hún er sagan af
haráttu um einstök heldur smærri rit, sem vafi þótti, hvort
vera ætti i N.-t. eða ekki. En á hinn hóginn má segja, að um
200 sé ritsafnið raunverulega til orðið. Megin kjarni N.-t. er
þá viðurkenndur af kirkjunni, hin 22 rit, sem mynda aðal-
uppistöðuna í ritsafninu. Og það sem mestu varðar: sjálf rit-
safns-liugmyndin er þá orðin föst og óhagganleg. Það var að-
alatriðið. Kirkjan er um aldamótin 200, eða jafnvel fvrr, húin
að eignazt sitt eigið ritsafn, með öllum þeim réttindum og
skyldum, sem því fylgja, ef svo má að orði komast. Úr því
er ekki ágreiningurinn um annað en takmörk þessa ritsafns.