Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1931, Qupperneq 148
148
máli. Hér er tilgangurinn aðeins sá, að skýra frá aðferðum
við rannsóknirnar. En það má augljóst vera af þessu, að ein-
stök liandrit, jafnvel hin beztu, verða ekki jafn mikils verð
og áður var lialdið. Það eru tegundirnar, megin mvndir text-
ans, sem mest verður að fara eftir, og mestu og beztu hand-
ritin koma svo fram sem nokkurskonar fulltrúar þessara
megin flokka.
Handritin bregðast.
En svo ber það við livað eftir annað að liandritin bregð-
ast. Ekki svo að skilja, að þau hafi engan texta, heldur hitt,
að ekki er unnt, eftir þeim einum að gera út um, hvaða les-
háttur sé réttastur. Fulltrúa megin bálkanna greinir á, og
líkurnar vega salt. Handritin eru ekki svo forn, að ekki hafi
ýmsar breytingar náð inngöngu í textann áður en þau urðu
til, og ef þau greinir á, hvað á þá að gera? í Matt. 5,22, (hver
sem reiðist bróður sínum) bæta sum liandrit við orðinu sfxfj,
að orsakalausu. Öðru megin standa N, B 48 198 583 587, Óri-
genes, Jústínus, Ireneus og Vulgata. Þessi öll sleppa orðinu.
En með þvi eru DEIvLMSU, forn lat. h d c f, sýr., Diatess.,
boh., Evsh., Krys., Cypr. Eða þá lofsöngur englanna, Lúk. 2,14:
áó|a iv i'ipíaTOig Qecp
y.al eju yfjg eigijvi]
ev ávdodmoig evöoy.ía.
Dýrð sé guði i upphæðum — friður á jörðu — velþólcnun
yfir mönnunum. Þessi fagra mynd textans, glæsilegur þrílið-
ur, er í stórstafa-handr. LPFJAZ, Pesh., Herakl., hoh., Iren.,
gríska, Orig. gríska og yfirleitl hjá grisku feðrunum. En hinn
leshátturinn, sem vér nú höfum, er þannig:
öóga iv vipíoroig Oeá3
y.ai inl yijg eÍQijvi] iv áv&ocónoig evöoy.íag
Dýrð sé guði í upphæðum —■ og friður á jörðu með þeim
mönnum, sem hann hefir velþóknun á. Þessi lesháttur er
sterklegar studdur af handritum B A C D (megin flokkar
handritanna), latnesku feðurnir og latn. þýð. af íren. og Orig.
Bæði og B hafa þó liinn lesliáttinn á blaðröndinni, sem
sýnir, að þeir, sem handritin höfðu undir höndum, hafa
þekkt hann.
í þessu tilfelli hefir þó vitnisburður handritanna verið tal-
inn svo sterkur, að úr skæri. En þar sem liann gerir það ekki,