Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1931, Page 157
157
eyðimerkursandurinn er
skrælþur. Stundum hafa
þau verið notuð sem
tróð. Sögð er t. d.
skemmtileg saga af þvi,
hvernig Englendingarnir
Grenfell og Hunt, sem
mest allra hafa unnið
að þessum rannsóknum,
fundu fyrst papyra í
Fayum. Þeir grófu og
grófu en fundu ekki
annað en sæg af krókó-
dílahömum, úttroðnum.
En Egiptar i Fayum
töldu krókódilinn heilagt
dýr, og sýndu því líkun-
um af þeim mestu lotn-
ing. Loks rann einum af
verkamönnunum svo í
skap, að hann tók einn
krókódílinn og þeytti
honum harkalega í klöpp. En við það sprakk liamurinn, og
kom þá í Ijós, að krókódílahamirnir voru að mestu leyti
troðnir úl með papyrum! Varð því úr þessu hin mesta náma
að fornum fróðleik, auk þess að nú fékkst margfalt meiri
fróðleikur um það, hvernig papyrushandritunum var varið.
En þar sem Nýja-testamentis ritin eru vafalaust eða vafa-
litið öll rituð á papvrus, þá var hér fundinn lykillinn
að því, hvernig frumrit Nýja-testamentisins muni liafa
litið út.
Meðal þessara papyra liafa fundist nokkur blöð, með köfl-
um úr Nýja-testamentinu. Þau eru að smá finnast, en senni-
lega eru þau nú orðin um 40. Meðal jteirra eru elztu handrit,
sem yfirleitt eru til af nokkru úr Nýja-testamentinu. Elzt mun
vera blað eitt mjög slitið, sem á er ritað upphaf Matteusar-
guðspjalls. Það hlað er frá 3. öld. Þá er og annað æfagamalt
hlað með upphafi Rómverjahréfsins. Stærsta handritið á pap-
yrus er af köflum úr Hebreabréfinu. Það er líldega yngst Nýja-
testamentis papyranna, en er samt ágætur dýrgripur. Af
Gamla-testamentinu eru miklu fleiri papyrar, en þó allir af
litlum köflum. Elztur þeirra er sennilega papyrus með Gene-
Papyrusjurtin. (Úr Skovgaard-Petersen: Hvor-
ledes blev Nye Testamente til).